Tutor and the Taught -Part 3

Tutor and the Taught - Part 3

Sri Jatadhara Rangaswamy Iyer (JR) was very fond of Sanskrit language. Every afternoon some 6 or 7 gentlemen used to come to him to learn or to get clarification in their doubts in sanskrit verses/shlokas etc.

(During summer vacation, he taught us Sanskrit script and grammar )

His love for the language was phenomenal. Sri Sundara Srouthigal was living in Sivaganga who was an expert in Vedas, Vedangas and Upanishads - he was given the title "Dharma Prakasha" by Sri Sri Sri MahaPeriyavaa Himself when He visited Sivaganga. Srouthigal was JR's Guru and he used to visit him almost every evening to learn or to understand something or just to spend some time with Him.

JR's wife - Smt Meenakshi is a devout lady from a very good family of Sanskrit experts and Vidwans. Her elder brother Sri Malladi Dakshinamurthy was an expert in Sanskrit Shlokas and literature who could compose Shlokas in Sanskrit. He has composed an Ashtakam ( 8 verses of two liners each is called an Ashtakam) on MahaPeriyavaa which has been sung repeatedly by Smt M S Subbalakshmi. Malladi Dakshinamurthy Sasthrial used to visit MahaPeriyavaa very often and I understand from my mother and uncle that he used to get VIP welcome from MahaPeriyavaa as MahaPeriyavaa respected Vedic Vidwans and those who could easily converse in Sanskrit with Him.

Malladi Dakshinamurthy Sastrigal's son is Sri Balasubramanian who was Head of Sanskrit department in TTD for so many years and he again was a great expert in Sanskrit, and again a great devotee of MahaPeriyavaa.

Naturally, Balasubramanian is much younger to JR as he is his nephew through his wife.

When Balasubramanian went to Srilanka to attend a conference in Sanskrit and returned to Sivaganga, JR wanted to go and meet him and discuss all that happened in the conference. Smt Meenakshi - his wife told him " why should you go and meet him? He is much younger to you and hence he should come and meet you - as that is the right way for a Vidwan to honour an elderly person.. it does not matter that he is an expert and world is honouring him - he should know his manners.. so please dont go"..

JR promptly replied " He is a scholar... there is no age difference or who should respect whom amongst scholars... he knows much more than me and hence there is so much to learn for me from him. Hence, there is no problem for me in going myself and meeting him in his place.. so let me go" and he got ready to meet his nephew about whom he was very happy and may be proud also considering his scholarly achievements.

Just when he was about to leave the house (he used to look grand in his black coat on a cotton shirt, dhoti clad in pancha kachcham style and with his red-stone kadukkan-ear ornament) Balasubramanian entered the house looking for his dear uncle.

Both of them were very happy and I am sure they discussed nothing other than Sanskrit, literature, Vedas and such things for hours not minding who is older, younger etc. In Tamil there is a saying that only a learned man knows the value of another learned man.. கற்றாரைக் கற்றாரே காமுறுவர். - age disappears; family, social, financial status etc. disappear when two people who respect each other meet.

This again shows that though JR was in his 70s and his nephew in his 30s, JR had no ego. He had love for learning and good company to enrich his love for Sanskrit...

More coming on JR as and whatever I remember of my dear grandfather.. I cannot thank God enough for making me his grand daughter...

Tutor and the Taught - Part 2

It was the tradition in the family to put some coins every Saturday in the Hundi kept in front of God. Those days travel was a big adventure and hence many old people, single ladies, widows, orphans depend on family people for their travel to pilgrimage centres. JR (Sri Jatadhara Rengaswamy Iyer) was head of a big family, taking care of his own family of wife and children and the family of his elder brother - freedom fighter, lawyer who died early - and also some members of his wife's family, a widowed sister of his wife, and also some members of his own sister's family. Hence, all these relatives depend on him for their pilgrimage. Thirupathi Tirumala was the pilgrimage that he would conduct as many times as possible.. may be once in two years or three years with the money collected in the Hundi. So naturally, everyone used to wait for this trip with anxiety.

In one such trip nearly 20 members of the family and extended family being led by JR to Tirumala reached the holy hills by trekking all the way from Tirupathi to Tirumala having travelled by train upto Renigunta. So much crowd was there and those days there was no system of "paid darshan / special darshan / VIP darshan" etc. They all had their ritualistic dip in the Swami Pushkarani, changed and went and joined the long queue of devotees for Venkatachalapathy Darshan. They must have waited for some hours and the situation did not look like they will be able to have darshan any sooner. It was getting late for the return train, which they have to take from Renigunta Junction by travelling by local bus from Tirumala.

Those days these buses also used to be very scarce and TTD had not yet started free bus service.

JR was concerned about the return trip of them and told the group to get out of the queue. Obediently they all got out of the queue thinking that he might have found a way for a quick darshan. Alas, he told them all to do "sashtanga namaskaram" to all the devotees in the queue and move towards free prasadam counter and then to bus-stand saying "Every stone, every tree, every step, every devotee and the very air we breathe in Tirumala is Venkatachalapathy Himself... so we all have had His darshan and hence, we can start our return journey".... somehow all members in the group got convinced and they walked up to the bus-stand after a quick round of free prasadam.

They waited for long but not a single bus in sight. It was getting dark and in the bus-stand JR and his group of 20 members were only waiting. Street lights were not there and they were all standing in the dark night chanting "Venkataramana Govinda".

After some time, one bus came with just the driver and he said "ekkandi ekkandi thwaraga" ( get in get in fast) and JR and his group got inside the bus quickly chanting "Govinda Govinda"... driver drove them to Rengigunta Railway Junction. As they got out of the bus, JR was wondering why the driver came alone without conductor and why he did not ask them for tickets.. he wanted to pay the bus-fare and by the time everyone alighted from the bus, it went off in a jiffy without a trace. Then he realised that there were no other passengers in the bus other than himself and his group.

JR was in tears as the whole group took the train which had just reached Renigunta. He knew in his heart of hearts that it must be Venkatachalapathy Himself who came as a driver just to drop the group to Renigunta so that His dear devotees do not suffer for their return journey.

Thus, this trip to Tirumala - though without "actual" darshan of Venkatachalapathy, became a memorable pilgrimage to all in the group and this incident had been recalled by many members afterwards with fond memories and great devotion. As children, we had listened to this story told by our grandmother who used to get tears as she recited this to us.

Very fortunate for being JR's grand daughter and hope and pray that I get at least 1% such deep devotion to Guru and God.

More on JR will be coming in the coming days...

Tutor and the Taught - Part 1

Tt is not easy being a Tutor to a "Prince"... really, a Prince. Sivaganga Raja Doraisingam's son Prince Shanmugha Rajah had Sri Jatadhara Rangaswamy Iyer (JR) as his personal tutor.

One day, while lessons were going on, Prince got curious about life of the tutor. He asked his tutor " Unga Raaniamma enga irukkanga" (where is your Raani). Prince could think of everyone as Raja and Rani only.

JR replied "enga aranmanaiyila" (in my Palace), though the "palace" was a small house with simple furniture. Prince now wanted to visit the "Raani" and of course "the palace".

How JR prepared the Prince for the visit to his own palace is the interesting part..

He told him " enga maaligaiyila, nakshatram ellam theriyum" (in our palace you can see stars) and gave further description in these lines to describe a simple house into a seemingly beautiful palace with wonders that the Prince cannot see in his regular dwelling palace.

Now the Prince was so curious he had to see the palace and a day was fixed for the visit.

JR took him to his humble abode in the late evening around 8 pm when the stars were visible through the tiled roof of the house. Prince was so mesmerised seeing stars lighting up the house and was amazed seeing the Raani in simple elegant saree. Simple food was served with so much affection and the Prince went back to his palace admiring his tutor's home and the queen.

This is how teachers taught their students - no question of the student was difficult for them to handle; at the same time, social inequalities were not shown in a bad light. How to enjoy everything in life and how to appreciate everything and everyone was taught through such examples.. Salutation to such a teacher!

With pride I should add that JR is my own maternal grandfather who is a role model for all of us - me and my siblings and my cousins..

Chandr

Stutis in Srimad Bhagavata Mahapurana - final Part

Nrusimha Stuti

ந்ருஸிம்ஹ ஸ்துதி

Prahlādastutih 

ப்ரஹ்லாத ஸ்துதி:

śrīprahlāda uvāca
ஸ்ரீ ப்ரஹ்லாத உவாச

Brahmādayaḥ Suragaṇā Munayō'tha Siddhāḥ Sattvaikatānagatayō Vacasāṃ Pravāhaiḥ| Nārādhituṃ Puruguṇairadhunāpi Pipruḥ Kiṃ Tōṣṭumarhati Sa Mē Harirugrajātēḥ||1|| ப்ரஹ்மாதய: ஸுரகணா முநயோsத ஸித்தா: ஸத்த்வைகதாந மதயோ வசஸாம் ப்ரவாஹை:| நாராதிதும் புருகுணைரதுநாபி பிப்ரு: கிம் தோஷ்டுமர்ஹதி ஸ மே ஹரிருக்ரஜாதே || (1)

Manyē Dhanābhijanarūpatapaḥśrutaujas Tējaḥprabhāvabalapauruṣabuddhiyōgāḥ| Nārādhanāya Hi Bhavanti Parasya Puṃsō Bhaktyā Tutōṣa Bhagavāngajayūthapāya||2|| மந்யே தநாபிஜந ரூப தப: ஸ்ருதெளஜஸ்தேஜ: ப்ரபாவ பல பெளருஷ புத்தி யோகா: | நாராதநாய ஹி பவந்தி பரஸ்ய பும்ஸோ பக்த்யா துதோஷ பகவாந் கஜயூதபாய|| (2)

Viprāddviṣaḍguṇayutādaravindanābha Pādāravindavimukhātśvapacaṃ Variṣṭham| Manyē Tadarpitamanōvacanēhitārtha Prāṇaṃ Punāti Sa Kulaṃ Na Tu Bhūrimānaḥ||3|| விப்ராத் த்விஷட்குணயுதாதரவிந்தநாப பாதாரவிந்த விமுகாச்ச்வபசம் வரிஷ்டம் | மந்யே ததர்ப்பித மநோ வசநே ஹிதார்த்த ப்ராணம் புநாதி ஸ குலம் ந து பூரிமாந: || (3)

Naivātmanaḥ Prabhurayaṃ Nijalābhapūrṇō Mānaṃ Janādaviduṣaḥ Karuṇō Vṛṇītē| Yadyajjanō Bhagavatē Vidadhīta Mānaṃ Taccātmanē Pratimukhasya Yathā Mukhaśrīḥ||4|| நைவாத்மந: ப்ரபுரயம் நிஜலாப பூர்ணோ மாநம் ஜநாதவிதுஷ: கருணோ வ்ருணீதே | யத் யஜ்ஜநோ பகவதே விததீத மாநம் தச்சாத்மநே ப்ரதி முகஸ்ய யதா முகஸ்ரீ || (4)

Tasmādahaṃ Vigataviklava Īśvarasya Sarvātmanā Mahi Gṛṇāmi Yathā Manīṣam| Nīcō'jayā Guṇavisargamanupraviṣṭaḥ Pūyēta Yēna Hi Pumānanuvarṇitēna||5|| தஸ்மாதஹம் விகதவிகல்வ ஈஸ்வரஸ்ய ஸர்வாத்மநா மஹி குணாமி யதாமநீஷம் | நீசோஜயா குணவிஸர்கமநுப்ரவிஷ்டு: பூயேத யேந ஹி புமாநநுவர்ணிதேந || (5)

Sarvē Hyamī Vidhikarāstava Sattvadhāmnō Brahmādayō Vayamivēśa Na Cōdvijantaḥ| Kṣēmāya Bhūtaya Utātmasukhāya Cāsya Vikrīḍitaṃ Bhagavatō Rucirāvatāraiḥ||6|| ஸர்வே ஹ்யமீ விதிகராஸ்தவ ஸ்த்த்வதாம்நோ ப்ரஹ்மாதயோ வயமிவேஸ ந சோத்விஜந்த:| க்ஷேமாய பூதய உதாத்ம ஸுகாய சாஸ்ய விக்ரீடிதம் பகவதோ ருசிராவதாரை:  || (6)

Tadyaccha Manyumasuraśca Hatastvayādya Mōdēta Sādhurapi Vṛścikasarpahatyā| Lōkāśca Nirvṛtimitāḥ Pratiyanti Sarvē Rūpaṃ Nṛsiṃha Vibhayāya Janāḥ Smaranti||7|| தத் யச்ச மந்யுமஸுரஸ்ச ஹதஸ்த்வயாத்ய மோதேத ஸாதுரபி வ்ருஸ்சிக ஸர்ப்பஹத்யா | லோகாஸ்ச நிர்வ்ருதிமிதா: ப்ரதியந்தி ஸர்வே ரூபம் ந்ருஸிம்ஹ விபயாய ஜநா: ஸ்மரந்தி || (7)

Nāhaṃ Bibhēmyajita Tē'tibhayānakāsya Jihvārkanētrabhrukuṭīrabhasōgradaṃṣṭrāt| ĀntrasrajaḥkṣatajakēśaraśaṅKukarṇān Nirhrādabhītadigibhādaribhinnakhāgrāt||8|| நாஹம் பிபேம்யஜித தேsதிபயா நகாஸ்ய ஜிஹ்வார்க்க நேத்ர ப்ருகுடீ ரபஸோக்ர தம்ஷ்ட்ராத் | ஆந்த்ர ஸ்ரஜ: க்ஷதஜ கேஸர ஸங்கு கர்ணா ந்நிர்ஹ்ராதபீத்திகிபாதரி பிந்நகாக்ராத் || (8)

Trastō'smyahaṃ Kṛpaṇavatsala Duḥsahōgra Saṃsāracakrakadanādgrasatāṃ Praṇītaḥ| Baddhaḥ Svakarmabhiruśattama Tē'ṅGhrimūlaṃ Prītō'pavargaśaraṇaṃ Hvayasē Kadā Nu||9|| த்ரஸ்தோsஸ்ம்யஹம் க்ருபண வத்ஸல துஸ்ஸஹோக்ர ஸம்ஸார சக்ரகதநாத் க்ரஸதாம் ப்ரணீத: | பத்தஸ்ஸ்வ கர்மபிருஸுத்தம தேsங்க்ரி மூலம் ப்ரீதோsபவர்க்க மரணம் ஹ்வயஸே கதா நு   || (9)

Yasmātpriyāpriyaviyōgasaṃyōgajanma Śōkāgninā Sakalayōniṣu Dahyamānaḥ| Duḥkhauṣadhaṃ Tadapi Duḥkhamataddhiyāhaṃ Bhūmanbhramāmi Vada Mē Tava Dāsyayōgam||10|| யஸ்மாத் ப்ரியாப்ரிய வியோக ஸயோக ஜந்ம ஸோகாக்நிநா ஸகலயோநிஷு தஹ்யமாந: | து: கெளஷதம் ததபி து: கமதத்தியாஹம் பூமந் ப்ரமாமி வத மே தவ தாஸ்யயோகம் || (10)

Sō'haṃ Priyasya Suhṛdaḥ Paradēvatāyā Līlākathāstava Nṛsiṃha Viriñcagītāḥ| Añjastitarmyanugṛṇanguṇavipramuktō Durgāṇi Tē PadayugālayahaṃsasaṅGaḥ||11|| ஸோsஹம் ப்ரியஸ்ய ஸுஹ்ருத: பர தேவதாயா லீலா கதாஸ்தவ ந்ருஸிம்ஹ விரிஞ்ச கீதா | அஞ்சஸ்திதர்ம்யநுக்ருணந் குணவிப்ரமுக்தோ துர்க்காணி தே பத யுகாலய ஹம்ஸ ஸங்க: || (11)

Bālasya Nēha Śaraṇaṃ Pitarau Nṛsiṃha Nārtasya Cāgadamudanvati Majjatō Nauḥ| Taptasya Tatpratividhirya Ihāñjasēṣṭas Tāvadvibhō Tanubhṛtāṃ Tvadupēkṣitānām||12|| பாலஸ்ய நேஹ ஸரணம் பிதரெள ந்ருஸிம்ஹ நார்த்தஸ்ய சாகதமுதந்வதி மஜ்ஜதோ நெள: | தப்தஸ்ய தத்ப்ரதிவிதிர்ய இஹாஞ்ஜஸேஷ்ட ஸ்தாவத்விபோ தநுப்ரதாம் த்வதுபேக்ஷிதாநாம்|| (12)

Yasminyatō Yarhi Yēna Ca Yasya Yasmād Yasmai Yathā Yaduta Yastvaparaḥ Parō Vā| Bhāvaḥ Karōti Vikarōti Pṛthaksvabhāvaḥ Sañcōditastadakhilaṃ Bhavataḥ Svarūpam||13|| யஸ்மிந் யதோ யர்ஹி யேந ச யஸ்ய யஸ்மாத் யஸ்மை யதா யதுத யஸ்த்வபர: பரோ வா | பாவ: கரோதி விகரோதி ப்ரதக் ஸ்வபாவ: ஸஞ்சோதிதஸ்ததகிலம் பவத: ஸ்வரூபம் || (13)

Māyā Manaḥ Sṛjati Karmamayaṃ Balīyaḥ Kālēna Cōditaguṇānumatēna Puṃsaḥ| Chandōmayaṃ Yadajayārpitaṣōḍaśāraṃ Saṃsāracakramaja Kō'titarēttvadanyaḥ||14|| மாயா மந: ஸ்ருஜதி கர்மமயம் பலீய: காலேந சோதிதகுணாநுமதேந பும்ஸ: | சந்தோமயம் யதஜயார்ப்பித ஷோடஸாரம் ஸம்ஸார சக்ரமஜ கோsதிதரேத் த்வதந்ய: || (14)

Sa Tvaṃ Hi Nityavijitātmaguṇaḥ Svadhāmnā Kālō Vaśīkṛtavisṛjyavisargaśaktiḥ| Cakrē Visṛṣṭamajayēśvara Ṣōḍaśārē Niṣpīḍyamānamupakarṣa Vibhō Prapannam||15|| ஸ த்வம் ஹி நித்யவிஜிதாத்மகுண: ஸ்வதாம்நா காலோ வஸீக்ருத விஸ்ருஜ்ய விஸர்க்க ஸக்தி: | சக்ரே விஸ்ருஷ்ட மஜயேஸ்வர ஷோடஸாரே நிஷ்பீட்யமாநமுபகர்ஷ விபோ ப்ரபந்நம் || (15)

Dṛṣṭā Mayā Divi Vibhō'khiladhiṣṇyapānām Āyuḥ Śriyō Vibhava Icchati Yānjanō'yam| Yē'smatpituḥ Kupitahāsavijṛmbhitabhrū Visphūrjitēna Lulitāḥ Sa Tu Tē Nirastaḥ||16|| த்ருஷ்டா மயா திவி விபோsகில திஷ்ண்யபாநாம் ஆயு: ஸ்ரியோ விபவ இச்சதி யாஞ்ஜநோsயம் | யேsஸ்மத் பிது: குபித ஹாஸ விஜ்ரும்பிதப்ரூ விஸ்பூர்ஜிதேந லுலிதா: ஸ து தே நிரஸ்த: || (16)

Tasmādamūstanubhṛtāmahamāśiṣō'jña Āyuḥ Śriyaṃ Vibhavamaindriyamāviriñcyāt| Nēcchāmi Tē Vilulitānuruvikramēṇa Kālātmanōpanaya Māṃ Nijabhṛtyapārśvam||17|| தஸ்மாதமூஸ்தநு ப்ருதாமஹமாஸிஷோஜ்ஞ ஆயு: ஸ்ரியம் விபவமைந்த்ரியமா விரிஞ்சாத் | நேச்சாமி தே விலுலிதாநுருவிக்ரமேண காலாத்மநோபநய மாம் நிஜப்ருத்ய பார்ஸ்வம் || (17)

Kutrāśiṣaḥ Śrutisukhā Mṛgatṛṣṇirūpāḥ Kvēdaṃ Kalēvaramaśēṣarujāṃ Virōhaḥ| Nirvidyatē Na Tu Janō Yadapīti Vidvān Kāmānalaṃ Madhulavaiḥ Śamayandurāpaiḥ||18|| குத்ராஸிஷ: ஸ்ருதி ஸுகா ம்ருக த்ருஷ்ணி ரூபா: க்வேதம் கலேபரமஸேஷ ருஜாம் விரோஹ: | நிர்வித்யதே ந து ஜநோ யதபீதி வித்வாந் காமாநலம் மதுலவை: ஸமயந் துராபை: || (18)

Kvāhaṃ Rajaḥprabhava Īśa Tamō'dhikē'smin Jātaḥ Surētarakulē Kva Tavānukampā| Na Brahmaṇō Na Tu Bhavasya Na Vai Ramāyā Yanmē'rpitaḥ Śirasi Padmakaraḥ Prasādaḥ||19|| க்வாஹம் ரஜ: ப்ரபவ ஈஸ | தமோsதிகேsஸ்மிந் ஜாத: ஸுரேதர குலே க்வ தவாநுகம்பா | ந ப்ரஹ்மணோ ந து பவஸ்ய ந வை ரமாயா யந்மேsர்ப்பித: ஸிரஸி பத்மகர: ப்ரஸாத: (19) ||

Naiṣā Parāvaramatirbhavatō Nanu Syāj Jantōryathātmasuhṛdō Jagatastathāpi| Saṃsēvayā Suratarōriva Tē Prasādaḥ Sēvānurūpamudayō Na Parāvaratvam||20|| நைஷா பராவர மதிர்பவதோ நநு ஸ்யாத் ஜந்தோர்யதாssத்மஸுஹ்ருதோ ஜகதஸ்ததாபி | ஸம்ஸேவயா ஸுரதரோரிவ தே ப்ரஸாத: ஸேவாநுரூபமுதயோ ந பராவரத்வம் || (20)

Ēvaṃ Janaṃ Nipatitaṃ Prabhavāhikūpē Kāmābhikāmamanu Yaḥ PrapatanprasaṅGāt| Kṛtvātmasātsurarṣiṇā Bhagavangṛhītaḥ Sō'haṃ Kathaṃ Nu Visṛjē Tava Bhṛtyasēvām||21|| ஏவம் ஜநம் நிபதிதம் ப்ரபவாஹி கூபே காமாபி காமமநு ய: ப்ரபதந் ப்ரஸங்காத் | க்ருத்வாssத்மஸாத் ஸுரர்ஷிணா பகவந் க்ருஹீத: ஸோsஹம் கதம் நு         விஸ்ருஜே தவ ப்ருத்யஸேவாம் || (21)

Matprāṇarakṣaṇamananta Piturvadhaśca Manyē Svabhṛtyaṛṣivākyamṛtaṃ Vidhātum| Khaḍgaṃ Pragṛhya Yadavōcadasadvidhitsus Tvāmīśvarō Madaparō'vatu Kaṃ Harāmi||22|| மத்ப்ராண ரக்ஷணமநந்த பிதுர்வதஸ்ச மந்யே ஸ்வப்ருத்ய ருஷிவாக்யம்ருதம் விதாதும் | கட்கம் ப்ரக்ருஹ்ய யதவோசதஸத் விதித்ஸு: த்வாமீஸ்வரோ மதபரோsவது கம் ஹராமி || (22)

Ēkastvamēva Jagadētamamuṣya Yattvam Ādyantayōḥ Pṛthagavasyasi Madhyataśca| Sṛṣṭvā Guṇavyatikaraṃ Nijamāyayēdaṃ Nānēva Tairavasitastadanupraviṣṭaḥ||23|| ஏகஸ்த்வமேவ ஜகதேததமுஷ்ய யத்த்வம் ஆத்யந்தயோ: ப்ருதகவஸ்யஸி மத்யதஸ்ச | ஸ்ருஷ்ட்வா குண வ்யதிகரம் நிஜமாயயேதம் நாநேவ தைரவஸிதஸ்ததநு ப்ரவிஷ்ட: |\ (23)

Tvamvā Idaṃ Sadasadīśa Bhavāṃstatō'nyō Māyā Yadātmaparabuddhiriyaṃ Hyapārthā| Yadyasya Janma Nidhanaṃ Sthitirīkṣaṇaṃ Ca Tadvaitadēva Vasukālavadaṣṭitarvōḥ||24|| த்வம்வா இதம் ஸதஸதிஸ பவாம்ஸ்ததோsந்யோ மாயா யதாத்ம பரபுத்திரியம் ஹ்யபார்த்தா| யத்யஸ்ய ஜன்ம நிதநம் ஸ்திதிரீக்ஷணம் ச தத்வை ததேவ வஸுகாலவதஷ்டிதர்வோ: || (24)

Nyasyēdamātmani Jagadvilayāmbumadhyē Śēṣētmanā Nijasukhānubhavō Nirīhaḥ| Yōgēna Mīlitadṛgātmanipītanidras Turyē Sthitō Na Tu Tamō Na Guṇāṃśca YuṅKṣē||25|| ந்யஸ்யேதமாத்மநி ஜகத்விலயாம்பு மத்யே ஸேஷேssத்மநா நிஜஸுகாநுபவோ நிரீஹ: | யோகேந மீலித த்ருகாத்மநி பீதநித்ர ஸ்துர்யே ஸ்திதோ ந து தமோ ந குணாம்ஸ்ச யுங்க்ஷே|| (25)

Tasyaiva Tē Vapuridaṃ Nijakālaśaktyā Sañcōditaprakṛtidharmaṇa Ātmagūḍham| Ambhasyanantaśayanādviramatsamādhēr Nābhērabhūtsvakaṇikāvaṭavanmahābjam||26|| தஸ்யைவ தே வபுரிதம் நிஜகால ஸக்த்யா ஸஞ்சோதித ப்ரக்ருதி தர்மண ஆத்மகூடம் | அம்பஸ்யநந்த ஸுயநாத் விரமத்ஸமாதே ர்நாபேரபூத் ஸ்வகணிகாவடவந்மஹாப்ஜம் || (26)

Tatsambhavaḥ Kaviratō'nyadapaśyamānas Tvāṃ Bījamātmani Tataṃ Sa Bahirvicintya| Nāvindadabdaśatamapsu Nimajjamānō Jātē'ṅKurē Kathamuhōpalabhēta Bījam||27|| தத்ஸம்பவ: கவிரதோsந்யதபஸ்யமாந: த்வாம் பீஜமாத்மநி ததம் ஸ்வபஹிர்விசிந்த்ய | நாவிந்ததப்த ஸுதமப்ஸு நிமஜ்ஜமாநோ ஜாதேsங்குரே கதமு ஹோபலபேத பீஜம் || (27)

Sa Tvātmayōnirativismita Āśritō'bjaṃ Kālēna Tīvratapasā Pariśuddhabhāvaḥ| Tvāmātmanīśa Bhuvi Gandhamivātisūkṣmaṃ Bhūtēndriyāśayamayē Vitataṃ Dadarśa||28|| ஸ த்வாத்மயோநிரதி விஸ்மித ஆஸ்ரிதோsப்ஜம் காலேந தீவ்ர தபஸா பரிஸுத்த பாவ: | த்வாமாத்மநீஸு புவி கந்தமிவாதி ஸூக்ஷ்மம் பூதேந்த்ரியாஸுயமயே விததம் ததர்ஸு || (28)

Ēvaṃ SahasravadanāṅGhriśiraḥkarōru Nāsādyakarṇanayanābharaṇāyudhāḍhyam| Māyāmayaṃ Sadupalakṣitasannivēśaṃ Dṛṣṭvā Mahāpuruṣamāpa Mudaṃ Viriñcaḥ||29|| ஏவம் ஸஹஸ்ர வதனாங்ரி ஸிர: கரோரு நாஸாஸ்ய கர்ண நயநாபரணாயுதாட்யம் | மாயாமயம் ஸதுபலக்ஷித ஸந்நிவேஸம் த்ருஷ்ட்வா மஹாபுருஷமாப முதம் விரிஞ்ச: || (29)

Tasmai Bhavānhayaśirastanuvaṃ Hi Bibhrad Vēdadruhāvatibalau Madhukaiṭabhākhyau| Hatvānayacchrutigaṇāṃśca Rajastamaśca Sattvaṃ Tava Priyatamāṃ Tanumāmananti||30|| தஸ்மை பவாந் ஹயஸிரஸ்தனுவம் ச பிப்ரத்      வேத த்ருஹாவதி பலெள மதுகைடபாக்யெள | ஹத்வாssநயச்ச்ருதி கணாம்ஸ்து ரஜஸ்தமஸ்ச ஸத்த்வம் தவ ப்ரியதமாம் தநுமாமநந்தி || (30)

Itthaṃ Nṛtiryagṛṣidēvajhaṣāvatārair Lōkānvibhāvayasi Haṃsi Jagatpratīpān| Dharmaṃ Mahāpuruṣa Pāsi Yugānuvṛttaṃ Channaḥ Kalau Yadabhavastriyugō'tha Sa Tvam||31|| இத்தம் நிருதிர்யக்ருஷிதேவஜஷாவதாரை: லோகாந் விபாவயஸி ஹம்ஸி ஜகத்ப்ரதீபாந் | தர்மம் மஹாபுருஷ பாஸி யுகானுவ்ருத்தம் சந்ந: கலெள யதபவஸ்த்ரியுகோsத ஸ த்வம் || (31)

Naitanmanastava Kathāsu Vikuṇṭhanātha Samprīyatē Duritaduṣṭamasādhu Tīvram| Kāmāturaṃ Harṣaśōkabhayaiṣaṇārtaṃ Tasminkathaṃ Tava Gatiṃ Vimṛśāmi Dīnaḥ||32|| நைதந்மனஸ்தவ கதாஸு விகுண்டநாத ஸம்ப்ரீயதே துரித துஷ்டமஸாது தீவ்ரம்| காமாதுரம் ஹர்ஷ ஸோக பயைஷணார்த்தம் தஸ்மிந் கதம் தவ கதிம் விம்ருஸாமி தீந: || (32)

Jihvaikatō'cyuta Vikarṣati Māvitṛptā Śiśnō'nyatastvagudaraṃ Śravaṇaṃ Kutaścit| Ghrāṇō'nyataścapaladṛkkva Ca Karmaśaktir Bahvyaḥ Sapatnya Iva Gēhapatiṃ Lunanti||33|| ஜிஹ்வைகதோsச்யுத விகர்ஷதி மாவித்ருப்தா ஸிஸ்நோsந்யதஸ்த்வகுதரம் ஸ்ரவணம் குதஸ்சித் | க்ரோணோsந்யதஸ்சபலத்ருக் க்வ ச கர்ம ஸக்திர்பஹ்வ்யஸ்ஸபத்ந்ய இவ கேஹபதிம் லுநந்தி || (33)

Ēvaṃ Svakarmapatitaṃ Bhavavaitaraṇyām Anyōnyajanmamaraṇāśanabhītabhītam| Paśyanjanaṃ Svaparavigrahavairamaitraṃ Hantēti Pāracara Pīpṛhi Mūḍhamadya||34|| ஏவம் ஸ்வகர்ம பதிதம் பவ வைதரண்யாம் அந்யோந்ய ஜந்ம மரணாஸந பீத பீதம் | பஸ்யஞ்ஜநம் ஸ்வபர விக்ரஹ வைர மைத்ரம் ஹந்தேதி பாரசர பீப்ருஹி மூடமத்ய || (34)

Kō Nvatra Tē'khilagurō Bhagavanprayāsa Uttāraṇē'sya Bhavasambhavalōpahētōḥ| Mūḍhēṣu Vai Mahadanugraha Ārtabandhō Kiṃ Tēna Tē Priyajanānanusēvatāṃ Naḥ||35|| கோந்வத்ர தேsகில குரோ பகவந் ப்ரயாஸ உத்தாரணேsஸ்ய பவஸம்பவ லோப ஹேதோ:| மூடேஷு வை மஹதநுக்ரஹ ஆர்த்தபந்தோ கிம் தேந தே ப்ரிய ஜநாநநுஸேவதாம் ந: || (35)

Naivōdvijē Para Duratyayavaitaraṇyās Tvadvīryagāyanamahāmṛtamagnacittaḥ| Śōcē Tatō Vimukhacētasa Indriyārtha Māyāsukhāya Bharamudvahatō Vimūḍhān||36|| நைவோத்விஜே பர துரத்யயவைதரண்யா:  த்வத்வீர்ய காயந மஹாம்ருத மக்நசித்த: | ஸோசே ததோ விமுக சேதஸ இந்திரியார்த்த மாயா ஸுகாய பரமுத்வஹதோ விமூடாந்|| (36)

Yanmaithunādigṛhamēdhisukhaṃ Hi Tucchaṃ Kaṇḍūyanēna Karayōriva Duḥkhaduḥkham| Tṛpyanti Nēha Kṛpaṇā Bahuduḥkhabhājaḥ Kaṇḍūtivanmanasijaṃ Viṣahēta Dhīraḥ||38|| யந்மைதுநாதி க்ருஹமேதி ஸுகம் ஹி துச்சம் கண்டூயநேந கரயோரிவ து: க து: கம் | த்ருப்யந்தி நேஹ க்ருபணா பஹுது: க பாஜ: கண்டூதிவந்மநஸிஜம் விஷஹேத தீர: (38)

Maunavrataśrutatapō'dhyayanasvadharma Vyākhyārahōjapasamādhaya Āpavargyāḥ| Prāyaḥ Paraṃ Puruṣa Tē Tvajitēndriyāṇāṃ Vārtā Bhavantyuta Na Vātra Tu Dāmbhikānām||39|| மெளந வ்ரத ஸ்ருத தபோsத்யயந ஸ்வதர்ம வ்யாக்யா ரஹோ ஜப ஸமாதய ஆபவர்க்க்யா: | ப்ராய: பரம் புருஷ தே த்வஜிதேந்த்ரியாணாம் வார்த்தா பவந்த்யுத ந வாத்ர து தாம்பிகாநாம் || (39)

Rūpē Imē Sadasatī Tava Vēdasṛṣṭē BījāṅKurāviva Na Cānyadarūpakasya| Yuktāḥ Samakṣamubhayatra Vicakṣantē Tvāṃ Yōgēna Vahnimiva Dāruṣu Nānyataḥ Syāt||40|| ரூபே இமே ஸதஸதீ தவ வேதஸ்ருஷ்டே பீஜாங்குராவிவ ந சாந்யதரூபகஸ்ய | யுக்தாஸ்ஸமக்ஷமுபயத்ர விசிந்வதே த்வாம் யோகேந வஹ்நிமிவ தாருஷு நாந்யத: ஸ்யாத் || (40)

Tvaṃ Vāyuragniravanirviyadambu Mātrāḥ Prāṇēndriyāṇi Hṛdayaṃ Cidanugrahaśca| Sarvaṃ Tvamēva Saguṇō Viguṇaśca Bhūman Nānyattvadastyapi Manōvacasā Niruktam||41|| த்வம் வாயுரக்நிரவநிர்வியதம்பு மாத்ரா: ப்ராணேந்த்ரியாணி ஹ்ருதயம் சிதநுக்ரஹஸ்ச| ஸர்வம் த்வமேவ ஸகுணோ விகுணஸ்ச பூமந் நாந்யத் தவதஸ்த்யபி மநோ வசஸா நிருக்தம் || (41)

Naitē Guṇā Na Guṇinō Mahadādayō Yē Sarvē Manaḥ Prabhṛtayaḥ Sahadēvamartyāḥ| Ādyantavanta Urugāya Vidanti Hi Tvām Ēvaṃ Vimṛśya Sudhiyō Viramanti Śabdāt||42|| நைதே குணா ந குணிநோ மஹதாதயோ யே ஸர்வே மந: ப்ரப்ருதய: ஸஹதேவமர்த்த்யா: | ஆத்யந்தவந்த உருகாய விதந்தி ஹி த்வாம் ஏவம் விம்ருஸ்ய ஸுதியோ விரமந்தி ஸப்தாத் || (42)

Tattē'rhattama Namaḥ Stutikarmapūjāḥ Karma Smṛtiścaraṇayōḥ Śravaṇaṃ Kathāyām| Saṃsēvayā Tvayi Vinēti ṢaḍaṅGayā Kiṃ Bhaktiṃ Janaḥ Paramahaṃsagatau Labhēta||43|| தத்தேsர்ஹத்தம நமஸ்ஸ்துதி கர்ம பூஜா: கர்ம ஸ்ம்ருதிஸ்சரணயோ: ஸ்ரவணம் கதாயாம்| ஸம்ஸேவயா த்வயி விநேதி ஷ்டங்கயா கிம் பக்திம் ஜந: பரமஹம்ஸ கதெள லபேத || (43)

||iti śrīmadbhāgavatē mahāpurāṇē pāramahaṃsyāṃ saṃhitāyāṃ saptamaskandhē navamē'dhyāyē śrī prahlādakṛta nṛsiṃhastutiḥ sampūrṇa

இதி ஸ்ரீமத் பாகவதே மஹாபுராணே பரமஹம்ஸ்யாம் ஸம்ஹிதாயாம் ஸப்தமஸ்கந்தே நவமேத்யாயே ஸ்ரீ ப்ரஹ்லாதக்ருத ந்ருஸிம்ஹ ஸ்துதி: ஸம்பூர்ண:

Thus sang the child saint Sri Prahlada on being prompted by the other Devas to approach Narasimha, as they were too scared to go near the angry Lion-God. As stated earlier, I am not going to delve deep into the meaning of these verses. The essence as gleaned from the lectures of learned scholars is that Narasimha Avatar proves to the world that Sriman Narayana who is omnipresent and omnipotent comes even when a non-believer calls out to Him. Also, Narasimha Avatara was taken by Sriman Narayana to announce to the world that the purpose of human life is to have compassion towards all.

An interesting fact about the  Narasimha Avatar is that it is the Avatar where Sriman Narayana manifests Himself on Earth for the shortest time, that is, just one hour forty five minutes only. Sri Rama lived on Earth for thousands of years and Krishna lived for 125 years. Sriman Narayana gave Darshan as Narasimha to Prahlada and other devas just for one muhoortham at the Sandhya time.

Another interesting fact is that Narisimha Avatar is the only Avatar where the most loving God grants wishes that have not even been contemplated by the devotee. Prahlada never prayed for the safety of his life, but he got saved every time. Hiranyakashipu was forever thinking of Hari Narayana and got moksha in His hands, though he lived a life propagating hatred for Sriman Narayana.

Let us see why Sriman Narayana had to take this Avatara. The unimaginable boon that Prahlada’s father Hiranyakashipu got by doing very tough penance was the reason for Narayana to take the roopam as Narasimha (Nara + Simha)!

Hiranyakashipu wished that he should not be killed either inside or outside the dwelling place, either in the morning or night, no weapon should kill him; no animal or man should kill him; no living or non-living thing should kill him.  Very clever wish indeed. Brahma gave this boon as He knew that Sriman Narayana can come up with a solution to counter this tricky wish. Sriman Narayana waited patiently when Hiranyakashipu committed a lot of atrocities against the Devas, Dhanavas and others. But He could not wait when He saw His devotee Prahlada getting tortured by his own father. He was waiting for the right moment to bring to an end Hiranyakashipu’s atrocities. Hiranyakashipu himself was serving a curse under which he had to live a life full of hatred for Sriman Narayana, but in the end would reach Vaikunta. So Narayana Himself was interested in relieving him from the curse he was undergoing.

When Prahlada kept reiterating to his father that his father was wrong in denying the existence of Sriman Narayana, Hiranyakashipu asked him where this Sriman Narayana existed and whether Prahlada can show His existence.  When Prahlada answered in the affirmative, out of frustration and anger, Hiranyakashipu asked his son whether Sriman Narayana was there in the pillar near his side. Sriman Narayana was ready to manisfest Himself in physical form in an instant from any corner of the palace and from out of any atom in the air, as He did not want to disappoint Prahlada even for a tiny moment in case his ardent devotee sought his appearance to prove to his father about Sriman Narayana’s existence.

It was that time of the evening when it was neither day nor night, when dawn had not yet given way to dusk - the “sandhya” time. Prahlada stated confidently that even in the pillar, Narayana was there. This infuriates Hiranyakashipu, who immediately breaks the pillar next to him with his “gadha” and lo and behold, Sriman Narayana comes out of the crumbling pillar in a half man-half animal form - face of a lion (simha) and body of a man (nara). Narasimha drags Hiranyakashipu to the stepping stone at the entrance of the palace so that the location is neither inside nor outside the premises and tears the non-believer king’s stomach with His bare nails – nails have life only when they are fixed to a live hand but cease to live otherwise. Hiranyakashipu, though meeting a gory end, attained moksha. 

This violent episode frightens everyone but Prahlada stands calm, as he knows that the angry form who killed his father was none other than Sriman Narayana Himself. It is said that even Mahalakshmi, the consort of Sriman Narayana was scared to go near Narasimha, for She had never seen Him in such an angry form till then. At the prodding of all the Devas, Prahlada goes near Narasimha and immediately, the Bhagawan’s eyes shine with love to Prahlada. Narasimha seats Prahlada on His lap and puts His hands on Prahlada’s head. Prahlada, a child like Dhruva, the other great devotee, gets this Sparsha Deeksha immediately and he starts reciting the stuthi on Narasimha. This pleases Narasimha who blesses Prahlada copiously. It is believed that anyone reciting the Narasimha stuti receives the blessings of a pleased Narasimha, especially when worshipped in the form of Lakshmi Narasimha.

It may have been noticed that other stutis are named after the devotees reciting them, whereas Narasimha Stuti alone is in the name of Sriman Narayana’s avatar. Hence, Narasimha stuti occupies an important place among all the stutis.

Once MahaPeriyavaa had a foreigner waiting to meet and talk to him. When enquired what he wants to know, the foreigner replied that he had interacted with many saints and scholars of different faiths to understand the core of each religion, as he was a researcher on world religions. He wanted to know the purpose of human life as per each religion. MahaPeriyavaa asked him what his findings were and whether he was satisfied with the answers he had got. The research scholar replied that he was yet to get a satisfactory answer on the purpose of human life as advocated by different religions. The researcher added that he had come to meet MahaPeriyavaa to know the idea as per Hindu religion on the purpose of human life, as he had heard that the Sage of Kanchi would have answers for his queries.

Many Vedic Pundits and Sanskrit scholars were seated in front of MahaPeriyaa at that time. The Sage of Kanchi asked them for their opinion on the researcher’s question. Each one of them gave a reply and MahaPeriyavaa asked them to authenticate their response with what has been stated in the scriptures. None among those gathered in the Sage’s vicinity had a pointed reply explaining the purpose of human birth as given in our Sanatana Dharma, loosely called as Hinduism. Each one of the pundits and scholars gave his interpretation from different scriptures, rarely quoting the same scripture. Unlike Christianity and Islam which have Bible and Quran as their sole religious books, Sanatana Dharma has Vedas, Upanishads, eighteen Puranas, Ithihaasaas, Bhagavad Gita, scriptures in various regional languages like Thevaram, Thiruvasagam, Divya Prabhandham, Narayaneeyam, Pothanna Bhagavatam and other Bhashyas authored by Bhagavadpathal, Ramanujacharya, Madhvacharya and many others. The assembled pundits and scholars were wondering which specific scripture MahaPeriyavaa would refer to in reply to the research scholar. The researcher’s curiosity was only increasing, as the discussions, arguments and counter-arguments among the Vedic pundits and Sanskrit scholars seemed to be getting nowhere. The foreigner could not make out a word of what was being discussed, as they were happening in Tamil, and he therefore just waited patiently transfixing his eyes on MahaPeriyavaa.

MahaPeriyavaa asked His attendant to bring Srimad Bhagavata Mahapurana book. Everyone was immediately interested to know which specific verses He might quote from Srimad Bhagavatam, as it  had 12 Parts with 335 chapters and eighteen thousand verses.

MahaPeriyavaa asked one of the Pundits to open Chapter 7 in Canto 7 and read Verse number 32.

Hariḥ sarveṣu bhūteṣu bhagavān āsta īśvaraḥ
iti bhūtāni manasā kāmais taiḥ sādhu mānayet

“Understanding that Hari, the Supreme Lord is situated in all living beings, one should have the highest regard for all creatures and their needs. Paramātmā, who is situated in the core of every living entity’s heart should be recognised and one should offer respect to every living entity according to that living entity’s position or manifestation” – this is the translation of this verse.

The Sage of Kanchi elaborated on these lines stating that the understanding that the same Brahman resides in every living and non-living thing should make every human being to be affectionate to every other being and thing  - man, woman, child, animal, plant, river, mountain and anything else around us, irrespective of their colour, creed, religion, community or nationality. He concluded by saying that Prahlada, when asked by fellow Asura children in his Gurukula about the purpose of life replied that love towards all is human being’s purpose.  Love towards all is the only purpose of human life as per our religion as narrated by Prahlada through Bhagavata Puranam is what MahaPeriyavaa explained in detail.

When MahaPeriyavaa concluded, there were tears in the eyes of one and all and He asked the Pundits to enquire with the research scholar whether he understood what was told in Tamil. The foreigner had tears in his eyes and said that language was not a barrier, as the core of MahaPeriyavaa’s explanation had touched his heart and he understood the message.

Thus, Prahlada teaches us that we should love all and we are indeed lucky to have had MahaPeriyavaa living amongst us in the 20^th century to expound on the teachings of Bhagavtham. In the words of MahaPeriyava, who is the Kaliyuga Avatara of Sriman Narayana and Parameswara, Prahlada teaches us that love to all is the core of Sanatana Dharma. Though it might appear that love to fellow beings and things are stressed more in organised religions, MahaPeriyavaa states that our Sanatana Dharma accords centrality to the concept of love and that we would be true to our religion only when we show impartial love to all.

There is another interesting story from Srimad Bhagavatham that MahaPeriyavaa quotes in His lectures and which is reproduced in third volume of Deivathin Kural. Though not directly connected to Narasimha stuti, let me present this story as it also stresses on love to all.

Ranti Devan was a benevolent king. He used to perform a lot of yagas and yagnas and give a lot of money from his treasury to anyone who came to him asking for money. Just to test his charitable nature, Sriman Narayana created a drought in his kingdom. As the ruler of the state, he gave away all the treasures of his kingdom to the people as they needed something for survival. Very soon, he had nothing left with him, even to eat. The whole kingdom was reduced to poverty and everyone including the King and his family had nothing to eat.

The King and his family had gone without food for nearly 45 days. On the 46th day, somebody sent some wheat flour and some water to the King. When the King was about to eat, he heard a Brahmin asking for alms. The King and his family gave away a portion of what they had to this Brahmin. Again, when they were about to eat, another poor man came asking for food. Again, the King and his family gave away some more part of whatever they had. Then, his family ate the remaining part but the King was lost in thought and he did not eat.

When he thought of eating what was left, he saw a man with a dog asking him asking for food. He happily gave away whatever was his portion of the food.  Now there was only water left for him. As there was drought and famine, even water was scarce and what he had was precious.

He was about to drink that water, when one pulaya, came asking for water. Ranthi devan without any sign of anger or frustration, but with a lot of happiness, readily gave that water also to this man.

MahaPeriyavaa says that there are two shlokas as said by Ranthi Deva in Srimad Bhagavatham. He calls these two shlokas as two gems. According to Him there is no other mantra to explain sacrifice and social service, than these two shlokas.  

Na Kamaye Aham Gathim Eeswaraath Paraam

Ashtarththi Yukthaam Abhunarbhavam Vaa |

Aarthim Prapathye Akila Dheyha Bhajaam

Anthasthithow Yeyna Bhavawthya Dhu:Kaa: ||

Na Kamaye Aham Gathim Eeswaraath Paraam

Ashtarththi Yukthaam Abhunarbhavam Vaa |

Aarthim Prapathye Akila Dheyha Bhajaam

Anthasthithow Yeyna Bhavawthya Dhu:Kaa: ||

Ranthi Deva says that he does not want all the powers that can be got by ashta siddhis or even moksha; he just wants the power to take away the suffering of everyone. He adds that he prays just for everyone to be in a state of no suffering. What a noble and selfless attitude this is! MahaPeriyavaa quotes this story from Bhagavatam to the volunteers of his Mutt to teach them about selfless service. This tells us how He could build institutions like Veda Rakshana Nidhi Trust for helping Vedic Pundits through the selfless service rendered by great devotees like Sri Annadurai Ayyangar, Sri Nani Palkivala and later on by Sri Subbaraman and his associates, one of whom is my father-in-law Sri S. V. Narayanan. 

One more interesting point in the shloka is the term “Aarthi”. We see many girls named as Aarthi. This word means “suffering”, “hardship” or “dukham”. The word “Harathi” means what we offer as an upachara to God. Let us not mix up these words while naming children.

Ranthideva says “Aarthim prapathye” meaning, he is surrendering to the hardship, to the sufferings!

What a heart to take up the suffering of all unto himself. But we have the same coming from a simple King in Bhagavatham proving that the spirit of sacrifice and charitable outlook among our people was present since time immemorable.

The other shloka is

Kshuth Drud Sramao Gaathra Paripramachcha

Dhainyam Klama: Shoka Vishaadha Moohaa: |

Sarve Nivruththa: Krupanasya Jandhoo:

Jijeevisho Jeeva Jalaarppanaath Mey||

Ranthi Deva says that the water that he is giving to the other person, all the while thinking that Sriman Narayana resides in everyone, should quench the thirst of all living beings. He prays that this water should remove the thirst and suffering of all living beings. He specifies hunger, thirst, physical ailment, mental depression dejection and says that all the sufferings and hardship be removed.

When Ranthideva gave away the water saying these two shlokas, all the five persons who came earlier appeared as servants of Vishnu and even then Ranthi Deva immersed himself in Vishnu dhyana. The story ends saying that the maya was removed and his life ended like a dream.

MahaPeriyavaa adds that generally all our puranas end with positive things like coronation, or wedding. But only in this story it does not say that the king got back his kingdom or prosperity occurred in his kingdom. Instead it just says that his life ended and the maya world ended for him. MahaPeriyavaa says that this is the real positive end as reaching the lotus feet of Narayana is the permanent Mangalam.

With this thought, let us move on to Brahma Stuti in Canto 10 of Srimad Bhagavata Mahapuranam.

Jai Sri Narasimha! Jai Sri Prahlada! Jai Sri Krishna!

Brahma Sthuthi

ब्रह्मोवाच-                               

नौमीड्य तेऽभ्रवपुषे तडिदम्बराय गुञ्जावतंसपरिपिच्छलसन्मुखाय।

वन्यस्रजे कवलवेत्रविषाणवेणु- लक्ष्मश्रिये मृदुपदे पशुपाङ्गजाय ॥1॥

Brahma Uvacha:

Naimeedya They Abhravapushe Thadidhambaraya,
Gunjavatham Saparipicha Lasan Mukhaaya,
Vanya Sruje Kavala Vethra Vishana Venu,
Lakshsmasraye Mrudhu Pade Pasu Pangajaya. (1)

ப்ரஹ்ம உவாச:

நெளமீத்ய தே ப்ரவபிஷே தடேதம்பராய

குஞ்ஜாவதம்ஸ பரிபிச்ச லஸந் முகாய |

  வந்யஸ்ரஜே கவல வேத்ர வேஷாணவேணு

லக்ஷ்ம ஸ்ரயே ம்ருதுபதே பஷுபாங்கஜாய || (1)

अस्यापि देव वपुषो मदनुग्रहस्य स्वेच्छामयस्य न तु भूतमयस्य कोऽपि।

नेशे महि त्ववसितुं मनसाऽऽन्तरेण साक्षात्तवैव किमुतात्मसुखानुभूतेः ॥2॥
Asyapi Deva Vapusho Madanugrahasya,
Swechaamayasya Na Thu Bhootha Mayasya Kopi,
Nese Mahi Thwa Vasithum Manasantharena,
Saakshath Thaveva Kimuthathma Sukhanu Bhoothe (2)

அஸ்யாபி தேவ வபுஷோ மதநுக்ரஹஸ்ய

ஸ்வேச்சாமயஸ்ய ந து பூதமயஸ்ய கோsபி|

நேஸே மஹி த்வவஸிதும் மநஸாந்தரேண

ஸாக்ஷாத்தவைவ கிமுதாத்மஸுகாநுபூதே: |\ (2) 

ज्ञाने प्रयासमुदपास्य नमन्त एव जीवन्ति सन्मुखरितां भवदीयवार्ताम्।

स्थाने स्थिताः श्रुतिगतां तनुवाङ्मनोभि- र्ये प्रायशोऽजित जितोऽप्यसि तैस्त्रिलोक्याम्॥3॥

Jnane Prayasamudha Paasya Namantha Yeva,

Jeevanthi Sanmukharithaam Bhavadheeya Varthaam,
Sthane Sthithaa Sruthi Gathaam Thanu Vang Manobhir Ye,

Prayaso Ajitha Jitho Apyasi, Tri Strolokyaam. (3)

க்ஞாநே ப்ரயாஸமுதபாஸ்ய நமந்த ஏவ

ஜீவந்தி ஸந்முகரிதாம் பவதீயவார்தாம் |

ஸ்தாநே ஸ்திதா: ஸ்ருதிகதாம் தநுவாங்மநோபிர் யே

ப்ராயஸோஜித ஜிதோப்யாஸி தைஸ் த்ரிலோக்யாம் || (3)

श्रेयःसृतिं भक्तिमुदस्य ते विभो क्लिश्यन्ति ये केवलबोधलब्धये।

तेषामसौ क्लेशल एव शिष्यते नान्यद् यथा स्थूलतुषावघातिनाम् ॥4॥
Sreya Sthuthim Bhakthi Mudhasya They Vibho,
Klisyanthi Ye Kevala Bodha Labhdaye,
Theshamasou Klesaala Yeva Sishyathe,
Naanyadhyadhaa Sthoola Thushava Gathinaam (4)

ஸ்ரேய: ஸ்துதிம் பக்திமுதஸ்ய தே விபோ

க்லிஸ்யந்தி யே கேவலபோத லப்தயே |

தேஷாமஸெள க்லேஸால ஏவ ஸிஷ்யதே

நாந்யத் யதா ஸ்தூல துஷாவகாதிநாம் || (4)

पुरेह भूमन् बहवोऽपि योगिन- स्त्वदर्पितेहा निजकर्मलब्धया।

विबुध्य भक्त्यैव कथोपनीतया प्रपेदिरेऽञ्जोऽच्युत ते गतिं पराम् ॥5॥
Pureha Bhooman Bahavopi Yogina,
Thwad Arpithehaa Nija Karma Labhdhayaa,
Vibhudhya Bhakthyaiva Kadho Upa Neethaya,
Prapedhire Agno Achyutha They Gathim Paraam. (5)

புரேஹ பூமந் பஹவோபி யோகிநஸ்

த்வதீர்பதேஹா நிஜகர்மலப்தயா |

விபுத்ய பக்த்யைவ கதோபநீதயா

ப்ரபேதிரே அஞ்நோ அச்யுத தே பராம் || (5)

तथापि भूमन् महिमागुणस्य ते विबोद्धुमर्हत्यमलान्तरात्मभिः।

अविक्रियात् स्वानुभवादरूपतो   ह्यनन्यबोधात्मतया न चान्यथा ॥6॥
Thadhai Bhooman Mahimaa Gunasya They,
Vibho Ddhumar Hathya Malaantharthmabhi,
Avikriyath Swanubhavaadha Roopatho,
Hyananya Bodhyathmathayaa Na Chanyadhaa (6)

ததாபி பூமந் மஹிமாகுணஸ்ய தே விபோ துமார்ஹத்ய மலாந்தராத்மபி: |

அவிக்ரியாத் ஸ்வானுபவாதரூபதோ ஹ்யாநந்யபோதாத்மதயா ந ச்சாந்யதா || (6)

गुणात्मनस्तेऽपि गुणान् विमातुं हितावतीर्णस्य क ईशिरेऽस्य।

कालेन यैर्वा विमिताः सुकल्पै- र्भूपांसवः खे मिहिका द्युभासः ॥7॥

Gunathmana Sthe Api Gunaan Vimathum,
Hithaava Theernsya Ka Easwarayi Asya,
Kalena Yairva Vimithaa Sukalpai,
Bhoopamsava Khe Mihika Dhyubhasa (7)

குணாத்மநஸ்தேபி குணாந் விமாதும் ஹிதாவதீர்ணஸ்ய க ஈஸ்வரேஸ்யா |

காலேந யைர்வ விமிதா: ஸுகல்பை பூபாம்ஸவ கே மிஹிகா த்யுபாஸ: || (7)

तत्तेऽनुकम्पां सुसमीक्षमाणो भुञ्जान एवात्मकृतं विपाकम्।

हृद्वाग्वपुर्भिर्विदधन्नमस्ते जीवेत यो मुक्तिपदे स दायभाक्॥8॥
Thathenukampaam Su Sameekshamano,
Bhunjana Yevathmakruthan Vipaakam,
Hrudh Vak Vapurbhir Vidhannamasthe, Jeeveetha
Yo Mukthapadhe Sa Dhaayabhaak (8)

தத்தேநுகம்பாம் ஸுஸமிக்ஷமாணோ புந்ஜாந் ஏவாத்மக்ருதம் விபாகம் |

ஹ்ருத் வக் வபுர்பிர் விதாந்நமஸ்தே ஜீவேத யோ முக்தபதே ஸ தாயபாக் || (8)

पश्येश मेऽनार्यमनन्त आद्ये परात्मनि त्वय्यपि मायिमायिनि।

मायां वितत्येक्षितुमात्मवैभवं ह्यहं कियानैच्छमिवार्चिरग्नौ ॥9॥
Pasyesa May Anarya Manantha Aadhye,
Parathmani Thwayyapi Maayeemaayini,
Maayaa Vithathyekshithu Maathma Vaibhavam,
Aham Kiyannaichhamiva Archiri Agnai (9)

பஸ்யேஸ மேsநார்யமநந்த ஆத்யே பராத்மநி த்வய்யபி மாயிமாயிநி |

மாயா விதத்யேக்‌ஷிது மாத்ம வைபவம்

அஹம் க்யன்னைச்ச்ஹமிவ அர்ச்சிரி அக்நை (9)

अतः क्षमस्वाच्युत मे रजोभुवो ह्यजानतस्त्वत्पृथगीशमानिनः।

अजावलेपान्धतमोऽन्धचक्षुष एषोऽनुकम्प्यो मयि नाथवानिति॥10॥
Atha Kshamaswa Achyutha May Rajo Bhuvo,
Hyajanatha Sthwath Pradhageesa Maanina,
Ajaavale Paandha, Thmontha Chakshusha,
Yesho Anukampyo Mayi Nadha Vanithi. (10)

அத க்ஷேமஸ்வ அச்யுத மே ரஜோபுவோ ஹாஜாநதஸ்த்வத்ப்ரதகீஸமானின

அஜாவலேபாந்தத்மோந்த சக்ஷுஷ ஏஷோனுகமப்யோ மயிநாதவானிதி || (10)
क्वाहं तमोमहदहंखचराग्निवार्भू- संवेष्टिताण्डघटसप्तवितस्तिकायः।

क्वेदृग्विधाविगणिताण्डपराणुचर्या-  वाताध्वरोमविवरस्य च ते महित्वम् ॥11॥

Kwaham Thamo Mahad Ahanka Charagni Vaarbhoo,
Bhoo Samvishtitha Anda Ghata Raptha Vithasthikaya,
Kwedhrugwidhaa Viganthaa Anda Paranuchayaa,
Vathaadhwaro Mavivarasya Cha They Mahithwa (11)

க்வாஹம் தமோ மஹத் அஹந்கசராக்நி வார்பூ

ஸம்வீஷ்டிதாண்டகடஸப்தவிதஸ்திகாய:

க்வேர்துக்விதா விகந்தாண்ட பராணுசர்யா

வாதாத்வரோமாவிவரஸ்ய ச தே மாஹித்வம் || (11)

उत्क्षेपणं गर्भगतस्य पादयोः किं कल्पते मातुरधोक्षजागसे।

किमस्तिनास्ति व्यपदेशभूषितं तवास्ति कुक्षेः कियदप्यनन्तः ॥12॥
Uthksepanam Garbha Gathasya Paadayo,
Kim Kalpathe Mathu Radhoksha Jaagase,
Kimasthi Naasthi Vyapadesa Bhooshitham,
Thavasthi Kukshe Kiyadhapyanantha, (12)

உத்க்ஷேபணம் கர்பகதஸ்ய பாதயோ:

கிம்கல்பதே மாதுரகோக்ஷஜாகஸே |

கிமாஸ்தி நாஸ்தி வ்யபதேஸ பூஷிதம்

தவஸ்தி குக்ஷே: கியதப்யநந்த: (12)

जगत्त्रयान्तोदधिसंप्लवोदे नारायणस्योदरनाभिनालात्।

विनिर्गतोऽजस्त्विति वाङ् न वै मृषा किंत्वीश्वर त्वन्न विनिर्गतोऽस्मि ॥13॥
Jagathrayaantho Dhadhi Samplavodhe Na Hi,
Narayanasyodha Nabhi Naalath,
Vinirgatho Ajasthvithi Vajna Na Vai,
Mrushaa Kim Thweeswara Thwanna Vinirgathosmi (13)

ஜகத்ரயாந்தோததிஸம்ப்லவோதே நாராயணஸ்யோத நாபிநாலாத|

விநிர்கதோ அஜஸ்த்விதி வஜ்ந ந வை

ம்ருஷா கித்வாஸ்வர த்வந்ந விநிர்கதோஸ்மி || (13)

नारायणस्त्वं न हि सर्वदेहिना- मात्मास्यधीशोऽखिललोकसाक्षी।

नारायणोऽङ्गं नरभूजलायना- त्तच्चापि सत्यं न तवैव माया ॥14॥
Narayanasthwam Na Hi Sarva Dehinaam,
Aathmasya Adheesa Akhila Loka Saakshi,
Narayano Angam Nara Bhooja Laayanath,
Thacchapi Sathyam Na Thavaiva Maaya (14)நாராயணஸ்த்வம் ந ஹி ஸர்வதேஹினாமாத்மாஸ்ய அதீஷா அகில லோக சாக்ஷி |

நாராயணோங்கம் நர பூஜலாயநா தச்சபி ஸத்யம் ந தவைவ மாயா || (14)

तच्चेज्जलस्थं तव सज्जगद्वपुः

किं मे न दृष्टं भगवंस्तदैव।

किं वा सुदृष्टं हृदि मे तदैव

किं नो सपद्यैव पुनर्व्यदर्शि॥15॥
Thacchhe Jalastham Thava Sa Jagat Vapu,

Kim May Ne Drushtam Bhagavamstha Daiva,
Kim Vaa Sudrushtam Hrudhi May Thadaiva,

Kim No Sapadyaiva Punarvya Darsi. (15)

தச்சேஜ்ஜலஸ்தம் தவ ஸஜ்ஜகத்வபு: கிம் மே ந த்ருஷ்டம் பகவம்ஸ்த தைவ |

கிம் வா ஸுத்ருஷ்டம் ஹ்ருதி மே ததைவ கிம் நோ ஸபத்யைவ புநர்வ்யதர்ஷி|| (15)

अत्रैव मायाधमनावतारे ह्यस्य

प्रपञ्चस्य बहिः स्फुटस्य

कृत्स्नस्य चान्तर्जठरे जनन्या

मायात्वमेव प्रकटीकृतं ते ॥16॥
Athraiva Mayaa Dhamanaa Vathare Hyasya,

Prapanchasya Bahi Sphutasya,
Kuthsnasya Chaanthar Jatare Jananyaa,

Mayaa Thwameva Prakatee Krutham They (16)

அத்ரைவ மாயா தமநாவதாரே ஹ்யஸ்ய ப்ரபந்சஸ்ய பஹி: ஸ்புடஸ்ய |

குத்ச்நஸ்ய சாந்தர்ஜடரே ஜநந்யா மாயாத்வமேவ ப்ரகடீக்ருதம் தே || (16)

यस्य कुक्षाविदं सर्वं सात्मं भाति यथा तथा।

तत्त्वय्यपीह तत् सर्वं किमिदं मायया विना ॥17॥
Yasya Kukshaa Vidham Sarva Saathmam Bhathi Yadhaa Thadhaa,
Thathvayya Peeha Thath Sarva Kimidham Mayayaa Vinaa (17)

யஸ்ய குக்ஷாவிதம் ஸர்வ ஸாத்மம் பாதி யதா ததா |

தத்வய்யபீஹ தத் ஸர்வ கிமிதம் மாயயா விநா || (17)

अद्यैव त्वदृतेऽस्य किं मम न ते मायात्वमादार्शित-

मेकोऽसि प्रथमं ततो व्रजसुहृद्वत्साः समस्ता अपि।

तावन्तोऽसि चतुर्भुजास्तदखिलैः साकं मयोपासिता-

स्तावन्त्येव जगन्त्यभूस्तदमितं ब्रह्माद्वयं शिष्यते ॥18॥
Adyaiva Thwath Druthe Asya Kim Mama Na They Mayathwa Maadarshitham,
Yekosi Pradhamam Thatho Vruja Suhrudh Vathsaa Samasthaa Api,
Thwanthosi Chathur Bhujasthadakhilai Saakam Mayo Upasithaa,
Sthavandhyeva Jagannthya Bhoosthadhamitham Brahma Dwayam Sishyathe (18)

அத்யைவ தவத்த்ருதேஸ்ய கிம் மம ந தே மாயாத்வமாதர்ஷிதம்

ஏகோஸி ப்ரதமம் ததோ வ்ரஜஸுஹ்ருத் வத்ஸா: சமச்தா அபி|

தாவந்தோஸி சதுர்புஜாஸ்ததாகிலை ஸாகம் மயோ உபாஸிதா

ஸ்தாவந்த்யேவ ஜகந்ந்த்ய பூஸ்ததமிதம் ப்ரஹ்ம த்வயம் ஷிஸ்யதே || (18)

अजानतां त्वत्पदवीमनात्म-

न्यात्माऽऽत्मना भासि वितत्य मायाम् ।

सृष्टाविवाहं जगतो विधान

इव त्वमेषोऽन्त इव त्रिनेत्रः ॥19॥

Ajaanathaam Thwath Padavi Manathmani,
Aathmanaa Bhasi Vithathya Maayaam,
Srushtaa Vivaham Jagatho Vidhaana Yiva,
Yiva Thwameshantha Yiva Trinethra (19)

அஜாநதாம் தவத்பதவிமநாத்மநா பாஸி விதத்ய மாயாம் |

ஸ்ருஷ்டா விவாஹம் ஜகதோ விதாந யிவ த்வமேஷாந்த யிவ த்ரிநேத்ர: || (19)

सुरेष्वृषीष्वीश तथैव नृष्वपि तिर्यक्षु यादस्स्वपि तेऽजनस्य।

जन्मासतां दुर्मदनिग्रहाय प्रभो विधातः सदनुग्रहाय च ॥20॥
Sureshvrushishveesa Thadaiva Nrushwapi,
Thiryakshu Yaadha Swapi They Ajanasya,
Janmaa Sathaam Dur Madha Nigrahaya,
Prabho Vidhaathaa Sadanugrahaya Cha (20)

ஸுரேஷ்வுருஷிஷ்வீஸ ததைவ ந்ருஷ்வபி திர்யக்ஷு யாதஸ்வபி தேஅஜநஸ்யா |

ஜந்மாஸதாம் துர்மதநிக்ரஹாய ப்ரபோ விதாத: ஸதநுக்ரஹாய ச || (20)

को वेत्ति भूमन् भगवन् परात्मन् योगेश्वरोतीर्भवतस्त्रिलोक्याम्।

क्व वा कथं वा कति वा कदेति विस्तारयन् क्रीडसि योगमायाम् ॥21॥
Ko Vethi Bhooman Bhagwan Paramathman,
Yogeswarothir Bhavatha Strilokyaam,
Kwa Vaa Kadham Vaa Kathi Vaa Kadethi,
Vistharayan Kreedasi Yoga Maayam (21)

கோ வேத்தி பூமந் பகவன் பரமாத்மன் யோகேஸ்வரோதிர் பவதஸ்த்ரிலோக்யம் |

க்வா வா கதம் கதி வா கடேதி விஸ்தாரயன் க்ரீடஸி யோக மாயாம் || (21)

तस्मादिदं जगदशेषमसत्स्वरूपं स्वप्नाभमस्तधिषणं पुरुदुःखदुःखम्।

त्वय्येव नित्यसुखबोधतनावनन्ते मायात उद्यदपि यत् सदिवावभाति ॥22॥
Thasmad Idham Jagad Asesha Masath Swaroopam,
Swapna Abhamastha Dhishanam Purudhu Khadhu Kham,
Thwayyeva Nithya Sukha Bodha Thana Vanantho,
Maayatha Uddhyadapi Yathsa Dhivaavabhathi (22)

தஸ்மத்திதம் ஜகத் அஸேஷமஸத் ஸ்வரூபம்

ஸ்வப்நாபமஸ்த திஷணம் புருது: கது: கம் |

த்வயேவ நித்ய ஸுக போத தநாவநந்தே

மாயாத உத்தயதபி யத்ஸதிவாவபாதி || (22)

एकस्त्वमात्मा पुरुषः पुराणः सत्यः स्वयंज्योतिरनन्त आद्यः ।

नित्योऽक्षरोऽजस्रसुखो निरञ्जनः पूर्णोऽद्वयो मुक्त उपाधितोऽमृतः ॥23॥
Yeva Sthwamathma Purusha Purana,
Sathya Swayam Jyothir Anantha Aadhya,
Nithyo Aksharo Ajasra Sukho Niranjana,
Poorno Adhvayo Muktha Upadhitho Amrutha (23)

யேகஸ்த்வமாத்மா புருஷ: புராண:

ஸத்ய: ஸ்வயம் ஜ்யோதிர்நந்த ஆத்ய: |

நித்யோக்க்ஷரோ அஜஸ்ரஸுகோ நிரஞ்ஜன:

பூர்ணோத்வயோ முக்த உபாதிதோம்ருத: || (23)

एवं विधं त्वां सकलात्मनामपि स्वात्मानमात्मात्मतया विचक्षते।

गुर्वर्कलब्धोपनिषत्सु चक्षुषा ये ते तरन्तीव भवानृताम्बुधिम्॥24॥
Yevam Vidham Thwaam Sakala Aathmanaam Api,
Swa Athmaana, Athma Athma Thataa Vichakshathe,
Gurva Arka Labdho Upanishad Su Chakshushaa Ye
They Tharantheeva Bhavaannruthambudhim (24)

யேவம் விதம் த்வாம் ஸகலாத்மநாமபி

ஸ்வாத்மாநமாத்மாத்மததா விசக்க்ஷதே |

குர்வர்கலப்தோ உபனிஷத் ஸு சக்க்ஷுஷா

யே தே தரந்தீவ பவாந்நுர்தாம்புதிம் || (24)

आत्मानमेवात्मतयाविजानतां तेनैव जातं निखिलं प्रपञ्चितम्।

ज्ञानेन भूयोऽपि च तत्प्रलीयते रज्ज्वामहेर्भोगभवाभवौ यथा ॥25॥
Aathamaana Mevathmatha Yaa Vijaanatham Thenaiva,
Jatham Nikhilam Prapanchitham,
Jnanena Bhooyo Api Cha Thath Praleeyathe,
Rajjwamahir Bhoga Bhava Bhavai Yadha (25)

ஆத்மாநமேவாத்மதயாவிஜாந்தாம் தேநைவ ஜாதம் நிகிலம் ப்ரபந்சிதம் |

ஞாநேந பூயோபி ச தத்ப்ரலீயதே ரஜ்ஜ்வாமஹிர்போக பவா பவை யதா || (25)

अज्ञानसंज्ञौ भवबन्धमोक्षौ द्वौ नाम नान्यौ स्त ऋतज्ञभावात्।

अजस्रचित्यात्मनि केवले परे विचार्यमाणे तरणाविवाहनी ॥26॥
Ajnana Samgnou Bhava Bhandha Mokshou Dhvou,
Nama Naanyai Stha Rithagna Bhaavath,
Ajaasra Chinthatathmani Kevale Pare,
Vicharya Maano Tharanaa Vivahanee (26)

அஞ்ஞாநஸம்ஞ்நெள பவபந்த மோக்க்ஷெள த்வெள

நாம நாந்யை ஸ்த ரிதக்நபாவாத் |

அஜஸ்ரசித்யாத்மநி கேவலே பரே விசார்ய மாணே தரணாவிவாஹநீ || (26)

त्वामात्मानं परं मत्वा परमात्मानमेव च ।

आत्मा पुनर्बहिर्मृग्य अहोऽज्ञजनाज्ञता ॥27॥
Thwamathmaanam Param Mathwa Paramathaanameva Cha,
Aathmaa Punar Bahir Mrugya Aaho Agna Janathagnathaa (27)

த்வாமாத்மாநம் பரம் மத்வா பரமாத்மாத்மாநமேவ ச |

ஆத்மா புனர்பஹிர்ம்ருக்ய ஆஹோ அஞ்ந ஜநாங்நதா || (27)

अन्तर्भवेऽनन्त भवन्तमेव ह्यतत्त्यजन्तो मृगयन्ति सन्तः ।

असन्तमप्यन्त्यहिमन्तरेण सन्तं गुणं तं किमु यन्ति सन्तः ॥28॥

Antharbhave Anantha Bhavanthameva Hi,
Athathya Jantho Mrugayanthi Santha,
Asanthamapya Anthyahimantharena Santham,
Gunam Tham Kimu Yanthi Santha (28)

அந்தர்பவே அநந்த பவந்தமேவ ஹாதத்ய ஜந்தோ ம்ருகயந்தி ஸந்த: |

அஸந்தமப்யந்த்யஹிமந்தரேண ஸந்தம் குணம் தம் கிமு யந்தி ஸந்த: || (28)

अथापि ते देव पदाम्बुजद्वय-  प्रसादलेशानुगृहीत एव हि।

जानाति तत्त्वं भगवन्महिम्नो न चान्य एकोऽपि चिरं विचिन्वन्॥29॥
Adhaapi They Deva Padambuja Dhvaya,
Prasada Lesanu Graheetha Yeva Hi.
Jaanaathi Thathwam Bhagwan Mahimno,
Na Chanmya Ekoupi Chiram Vichinwan (29)

அதாபி தே தேவ பதாம்புஜ த்வய ப்ரஸாதலேஸநு க்ரஹீத யேவ ஹி |

ஜாநாதி தத்வம் பகவந் மஹிம்நோ ந சாந்ம்ய ஏகெளபி சிரம் விசிந்வந் || (29)

तदस्तु ते नाथ स भूरिभागो भवेऽत्र वान्यत्र तु वा तिरश्चाम्।

येनाहमेकोऽपि भवज्जनानां भूत्वा निषेवे तव पादपल्लवम् ॥30॥

Thadasthu May Nadha Sa Bhoori Bhago,
Bhavethra Vanyathra Thu Vaa Thiraschaam,
Yenaa Hame Kopi Bhava Janaanam Bhoothwa,
Nisheve Thava Pada Pallavam (30)

ததஸ்து தே நாத ஸ பூரிபாகோ பவேத்ர வாந்யத்ர து வா திரஸ்சாம் |

யேநாஹமேகோபி பவஜ்ஜநாநாம் பூத்வா நிஷேவே தவ பாதபல்லவம் || (30)

अहोऽतिधन्या व्रजगोरमण्यः स्तन्यामृतं पीतमतीव ते मुदा।

यासां विभो वत्सतरात्मजात्मना यत्तृप्तयेऽद्यापि न चालमध्वराः ॥31॥
Aho Athi Dhanya Vruja Gopa Ramanyaa,
Sthanyamrutham Peetha Matheeva They Nudhaa,
Yaasaam Vibho Vathsa Tharath Athmajathmanaa,
Ya Thrupathaye Adhyaapi Cha Chala Madhwaraa (31)

அஹோஅதி தந்யா வ்ருஜ கோப ரமண்ய: ஸ்தந்யாம்ருதம் பீதமதீவ தே முதா |

யாஸாம் விபோ வத்ஸதரத் அத்மஜாத்மநா

யத்ருபதயே அத்யாபி ச சாலமத்வரா: || (31)

अहो भाग्यमहो भाग्यं नन्दगोपव्रजौकसाम्।

यन्मित्रं परमानन्दं पूर्णं ब्रह्म सनातनम् ॥32॥
Aho Bhagfyam Aho Bhagyam Nanda Gopa Vrujoukasam,
Yan Mithram Paramanandam Poornam Brahma Sanathanam (32)

அஹோ பாக்யமஹோ பாக்யம் நந்த கோப வ்ருஜெளகஸாம்|

யந்மித்ரம் பரமாநந்தம் பூர்ணம் ப்ரஹ்ம ஸநாதநம் || (32)

एषां तु भाग्यमहिमाच्युत तावदास्ता- मेकादशैव हि वयं बत भूरिभागाः।

एतद्धृषीकचषकैरसकृत् पिबामः शर्वादयोऽङ्घ्र्युदजमध्वमृतासवं ते ॥33॥
Yesham Thu Bhagya Mahima Achyutha Thaavadastham,
Yekadasaiva Hi Vayam Batha Bhoori Bhaga,
Yethad Drushika Chaskai Rasa Kruth Pibhaamaa,
Sarvaadhayo Angryudha Jamadhwa Amruthasavam (33)

யேஷாம் து பாக்யமஹிமா அச்யுத தாவதாஸ்தம்

யேகாதஸைவ ஹி வயம் பத பூரிபாக: |

யேதத் த்ருஷிகசஷ்கை ரஸக்ருத் பிபாம:

ஸர்வாத்யோ அங்க்ரியுத ஜமத்வா அம்ருதாஸவம் தே || (33)

तद् भूरिभाग्यमिह जन्म किमप्यटव्यां

यद् गोकुलेऽपि कतमाङ्घ्रिरजोऽभिषेकम्।

यज्जीवितं तु निखिलं भगवान् मुकुन्द-

स्त्वद्यापि यत्पदरजः श्रुतिमृग्यमेव ॥34॥
Thad Bhoori Bhagyamiha Janma Kimapyatavyam,
Yad Gokulepi Kadha Mangri Rajo Abhishekam,
Yajjeevitham Thu Mikhilam Bhagawan Mukunda,
Thwadhyapi Yad Pada Raja Sruthi Mrugya Meva (34)

தத் பூரிபாக்யமிஹ ஜந்ம கிமப்யதவ்யம்

யத் கோகுலேபி கதமாங்க்ரி ரஜோ அபிஷேகம் |

யஜ்ஜீவிதம் து மிகிலம் பகவாந் முகுந்த

த்வத்யாபி யத்பத ரஜ: ஸ்ருதிம்ருக்ய மேவ || (34)

एषां घोषनिवासिनामुत भवान् किं देव रातेति न श्चेतो विश्वफलात् फलं त्वदपरं कुत्राप्ययन् मुह्यति।

सद्वेषादिव पूतनापि सकुला त्वामेव देवापिता यद्धामार्थसुहृत्प्रियात्मतनयप्राणाशयास्त्वत्कृते ॥35॥

Yeshaam Gosha Nivasinaa Amutha Bhavan Kim Deva Trathethi,
Na Schetho Viswaphalath Phalam Thwadaparam Kuthrapyayan Muhyathi,
Sadweshad Iva Poothanapi Sakulaa Thwameva Devaapithaa,
Yad Dhamartha Suhruthi Priyathma Thanaya Pranasayasthwath Krutha (35)

யேஷாம் கோஷா நிவாசிநாமுத பவாந் கிம் தேவ த்ராதேதி ந

ஸ்வேதோ விஸ்வபலாத பலம் த்வதபரம் குத்ரப்யாயந் முஹ்யாதி |

ஸத்வேஷாதேவ பூதநாபி ஸகுலா த்வாமேவ தேவாபிதா

யத் தாமார்தசுஹ்ருதி ப்ரியாத்ம தநய ப்ராணாஷயாஸ்த்வத்க்ருதே || (35)

तावद् रागादयः स्तेनास्तावत् कारागृहं गृहम्।

तावन्मोहोऽङ्घ्रिनिगडो यावत् कृष्ण न ते जनाः ॥36॥
Thavad Raagadhaya Sthenaasthavath Karagruham Gruham,
Thavan Mohongri Nigado Yavath Krushna Na They Janaa. (36)

தாவத் ராகாதய ஸ்தேநாஸ்தாவத காரக்ருஹம் க்ருஹம் |

தாவந்மோஹாந்க்ரிநிகடோ யாவத் க்ருஷ்ண ந தே ஜநா: || (36)

प्रपञ्चं निष्प्रपञ्चोऽपि विडम्बयसि भूतले

प्रपन्नजनतानन्दसन्दोहं प्रथितुं प्रभो ॥37॥
Prapancham Nish Prapanchopi Vidambayasi Bhoothale,
Prapanna Janad Aananda Sandhoham Prathidhum Prabho (37)

ப்ரபந்சம் நிஷ்ப்ரபந்சோபி விடம்பயஸி பூதலே |

ப்ரபந்நஜநத் ஆநந்த ஸந்தோஹம் ப்ரதிதும் ப்ரபோ || (37)

जानन्त एव जानन्तु किं बहूक्त्या न मे प्रभो।

मनसो वपुषो वाचो वैभवं तव गोचरः ॥38॥
Janatha Yeva Jananthu Kim Bahookthyaa Na May Prabho,
Manaso Vapusho Vaacho Vaibhavam Thava Gochara (38)

ஜநதா யேவ ஜாநந்து கிம் பஹூக்த்யா ந மே ப்ரபோ |

மநஸோ வபுஷோ வாசோ வைபவம் தவ கோசர: || (38)

अनुजानीहि मां कृष्ण सर्वं त्वं वेत्सि सर्वदृक्।

त्वमेव जगतां नाथो जगदेतत्तवार्पितम्॥39॥
Anujaanihio Maam Krishna Sarva Thwam Vethsi Sarva Sdruk,
Thwameva Jagathaam Naadho Jagadhe Thathavarpitham (39)அநுஜாநீஹே மாம் க்ருஷ்ண ஸர்வத்வம் வேத்திஸ் ஸர்வ ஸ்ருதுக்

த்வமேவ ஜகதாம் நாதோ ஜகதே ததவார்பிதம் (39)

श्रीकृष्ण वृष्णिकुलपुष्करजोषदायिन् क्ष्मानिर्जरद्विजपशूदधिवृद्धिकारिन्।

उद्धर्मशार्वरहर क्षितिराक्षसध्रु-गाकल्पमार्कमर्हन् भगवन् नमस्ते ॥40॥

Sri Krishna, Vrushni Kula Pushkara Josha Dhayina,
Kshamaa Nirjara Dwija Pasu Dadhdhi Vrudhi Karina,
Uddharna Sarvara Hara Kshithi Rakshasa Drug,
Aakalpamarka Marhan Bhagwan Namasthe (40)

ஸ்ரீ க்ருஷ்ண வ்ருஷ்நி புஷ்கர ஜோஷ தாயிந்

க்க்ஷமாநிர்ஜர த்விஜ பஸுதார்தி வ்ருதி கரிந் |

உத்தார்ந ஸர்வர ஹர க்ஷிதி ரக்க்ஷஸ த்ருக்

ஆகல்பமர்க மர்ஹந் பகவந் நமஸ்தே || (40)

This stuti is one of the longest Stutis in Bhagavatam. When Brahma Himself praises, may be Narayana thought that let it be long enough to suit the status of Brahma. Kunti, Bheeshma, Devahuti, Dhruva and Prahlada were born as human beings in the various yugas. But Brahma is Sriman Narayana’s own son and has the duty of creation; hence this stuti as one important creation of Brahma  has forty verses in praise of Krishna.

Brahma who is son of Sriman Narayana assumes that his father will be powerless when He is born in the world as a human being as Krishna. Hence, he tested His power by stealing all the calves, cows and the cowherds and taking them all to his world. The time zone of Brahma’s world and our world being nearly one year apart, Krishna takes the form of every calf every cow, every cowherd and also that of even the pots and coirs that are used by them for nearly one year. No one in Gokula suspects anything as the duplication is so perfect, except for His brother Balarama. He tells Krishna that normally he is very fond of Krishna but now for the past few months he is becoming very fond of everything in Gokula.

When Brahma returns with the cows and cowherds the next day as per his time zone, he finds that there is no change in Gokula and everything is going on as usual. This makes him realise that Sriman Narayana is omnipresent and omnipotent whether he is in Vaikunta or in Bhooloka. As a mark of regret and asking for forgivance, Brahma recites these forty verses in praise of Krishna.

This is the verse by a Bhagavatha who is a Deva to Krishna unlike other stutis which are recited by Bhagavathas who were all human beings.

It is said that for removing ego in oneself, it is good to recite these verses. These verses also remind us that the same athma is residing in everyone everything around us and thus we should learn to see ourselves in all others and hence start loving everyone as we love ourselves.  Followers of Chinmayanandaji greet each other saying “Hari Ohm” just to remind each other that the same Hari is in everyone and hence there is no meaning in loving someone and not loving some one else. Hari Ohm! Jai Brahmaji! Jai Sree Krishna!

॥ गोपीगीतम् ॥

Gopi Geetham

गोप्य ऊचुः ।

जयति तेऽधिकं जन्मना व्रजः  श्रयत इन्दिरा शश्वदत्र हि ।

दयित दृश्यतां दिक्षु तावका-  स्त्वयि धृतासवस्त्वां विचिन्वते ||1||

Gopya Ouchu:

Jayathi Thedhikam, Janmana Vruja, Srayatha Indira, Saswadathrahi,

Dhayitha, Drusyatham Dikshuthavaka, Thwayi Druthasavasthwam Vichinwathe. (1)

கோப்ய உவாசு:

ஜயதி தேதிகம் ஜன்மனா வ்ரஜ:  ஸ்ரயத இந்திரா ஸஸ்வதத்ரஹி |

தயித த்ர்ஸ்யதாம் திக்ஷு தாவகா – த்வயி த்ருதாஸவஸ்த்வாம் விசிந்வதே || (1)

शरदुदाशये साधुजातस- त्सरसिजोदरश्रीमुषा दृशा ।

सुरतनाथ तेऽशुल्कदासिका वरद निघ्नतो नेह किं वधः ॥2॥

Saradudasaye Sadu Jatha Sath, Sarasi Jodhara Srimusha Drusa,

Suratha Nadha, They Shulka Dasika, Varada, Nignadho Neha Kim Vadha.  (2)

ஷரதுதாஷயே ஸாதுஜாதஸ – ஸரஸிஜோதரஸ்ரீமுஷா த்ருஷா |

ஸுரதநாத தேsஷுல்கதாஸிகா வரத நிக்நதோ நேஹ கிம் வத: || (2)

विषजलाप्ययाद्व्यालराक्षसा- द्वर्षमारुताद्वैद्युतानलात् ।

वृषमयात्मजाद्विश्वतोभया- दृषभ ते वयं रक्षिता मुहुः ॥3॥

Visha Jalapyaya Dyavla Raakshasa, Dwarsha Maruthadwaidhyuthanalath,

Vrusha Mayathmaja Dwisatha Bhaya, Drushabha, They Vayam Rakshitha Muhu. (3)

விஷஜலாப்யயாத்வ்யாலராக்ஷஸா – த்வர்ஷ மாருதாத்வைத்யுதாநலாத் |

வ்ருஷமயாத்மஜா த்விஸ்ருதோபயா – த்ருஷப தே வயம் ரக்ஷிதா ம்ருஹு: || (3)

न खलु गोपिकानन्दनो भवा- नखिलदेहिनामन्तरात्मदृक् ।

विखनसार्थितो विश्वगुप्तये  सख उदेयिवान्सात्वतां कुले ॥ 4॥

Na Khalu Gopikaa Nandano Bhavan, Akhila Dehinam Antharathma Druk,

Vikhana Sarthitho Viswa Gupthaye, Sakha Udeyivan Sathwatham Kule. (4)

ந கலு கோபிகாநந்தநோ பவா – நகிலதேஹிநாமந்தராத்மத்ருக் |

விகிநஸார்திதோ விஸ்வகுப்தயே ஸக உதேயிவாந்ஸாத்வதாம் குலே || (4)

विरचिताभयं वृष्णिधुर्य ते चरणमीयुषां संसृतेर्भयात् ।

करसरोरुहं कान्त कामदं  शिरसि धेहि नः श्रीकरग्रहम् ॥ 5॥

Virachitha Bhayam Vrushni Dhurya, They, Charana Peeyushaam Samsyather Bhayath,

Kara Saroruham, Kantha, Kamadham, Sirasi Nehi Na Sree Kara Graham. (5)

விரசிதாபயம் வ்ருஷ்ணிதுர்ய தே சரணமீயுஷாம் ஸம்ஸ்யதேர்பயாத் |

கரஸரோருஹம் காந்த காமதம் ஸிரஸி தேஹி ந: ஸ்ரீகரக்ரஹம் || (5)

व्रजजनार्तिहन्वीर योषितां निजजनस्मयध्वंसनस्मित ।

भज सखे भवत्किङ्करीः स्म नो जलरुहाननं चारु दर्शय ॥ 6॥

Vruja Janarthihan, Veera Yoshithaam, Nijjanasmayadwamsasmitha,

Bhaja Sakhe Bhavath Kim Kareesmano, Jalaruhananam Charu Darshaya. (6)

வ்ருஜஜநார்திஹந்வீர யோஷிதாம் நிஜஜநஸ்மயத்வம்ஸநஸ்மித |

பஜ ஸகே பவத்கிம்கரி: ஸ்ம நோ ஜலருஹாநநம் சாரு தர்ஷய || (6)

प्रणतदेहिनां पापकर्शनं तृणचरानुगं श्रीनिकेतनम् ।

फणिफणार्पितं ते पदांबुजं कृणु कुचेषु नः कृन्धि हृच्छयम् ॥ 7॥

Pranatha Dehinam, Papa Karshanam, Truna Charanugam, Sree Nikethanam,

Phani Phanarpitham, They Padambujam, Krunu Kucheshu Na, Kreedi Hruchayam. (7)

ப்ரணததேஹிநாம் பாபகர்ஷநம் த்ருணசராநுகம் ஸ்ரீநிகேதநம் |

பணிபணார்பிதம் தே பதாம்புஜம் க்ருணு குசேஷு ந:  க்ருந்தி ஹ்ருச்சயம் || (7)

मधुरया गिरा वल्गुवाक्यया बुधमनोज्ञया पुष्करेक्षण ।

विधिकरीरिमा वीर मुह्यती- रधरसीधुनाऽऽप्याययस्व नः ॥ 8 ||

Madhuraya Gira, Valgu Vakhyaya, Budha Manognaya, Pushkare Kshana,

Vidhi Kareerima, Veera, Muhyathi, Radara Seedhuna Pyayaswa Na.  (8)

மதுரயா கிரா வல்குவாக்யயா புதமநோக்நயா புஷ்கரேக்ஷண |

விதிகரீரிமா வீர முஹ்யதி அதரஸீதுநா ப்யாயயஸ்வ ந: || (8)

तव कथामृतं तप्तजीवनं कविभिरीडितं कल्मषापहम् ।

श्रवणमङ्गलं श्रीमदाततं भुवि गृणन्ति ते भूरिदा जनाः ॥9॥

Thava Kadamrutham, Thaptha Jeevanam, Kavebhheereeditham Kalmashapaham,

Sravanamangalam Sree Madhathatha, Bhuvi Grunwanthi, They Booritha Jana.  (9)

தவ கதாம்ருதம் தப்தஜீவநம் கவிபிரீடிதம் கல்மஷாபஹம் |

ஸ்ரவணமங்கலம் ஸ்ரீமதாததம் புவி க்ருணந்தி தே பூரிதா ஜநா: || (9)

प्रहसितं प्रिय प्रेमवीक्षणं  विहरणं च ते ध्यानमङ्गलम् ।

रहसि संविदो या हृदिस्पृशः कुहक नो मनः क्षोभयन्ति हि ॥10॥

Prahasitham Priya, Prema Veekshanam, Viharanam Cha They Dhyana Mangalam,

Rahasi Samvidho, Ya Hrudhi Sparsa, Kuhaka, No Mana Kshobhayanthi He. (10)

ப்ரஹஸிதம் ப்ரிய ப்ரேமவீக்ஷணம் விஹரணம் ச தே த்யாநமங்கலம் |

ரஹஸி ஸம்விதோ யா ஹ்ருதிஸ்புஸ: குஹக நோ மந: க்ஷோபயந்தி ஹி || (10)

चलसि यद्व्रजाच्चारयन्पशून् नलिनसुन्दरं नाथ ते पदम् ।

शिलतृणाङ्कुरैः सीदतीति नः कलिलतां मनः कान्त गच्छति ॥ 11॥

Chalasi Yadi Vruja Charayan Pasoon, Nalina Sundaram, Nadha They Padam,

Shila Shrunangurai, Seedhtheethi, Na, Kalilatham Mana Kantha Gachathi. (11)

சலஸி யத்வ்ரஜாச்சாரயந்பஸூந் நலிநஸுந்தரம் நாத தே பதம் |

ஷிலத்ருணாங்குரை: ஸீததீதி ந: கலிலதாம் மந: காந்த கச்சதி || (11)

दिनपरिक्षये नीलकुन्तलै- र्वनरुहाननं बिभ्रदावृतम् ।

घनरजस्वलं दर्शयन्मुहु- र्मनसि नः स्मरं वीर यच्छसि ॥12॥

Deenapareekshaye Neela Kuntalai, Vanaruhananam Bhibradavrutham,

Ghanarajaswalam Darsayan Muhur, Manasi Na Smaram Veera Yachasi.  (12)

திநபரிக்ஷயே நீலகுந்தலை வநருஹாநநம் பிப்ரதாவ்ருதம் |

கநரஜஸ்வலம் தர்ஸயந்முஹுர் மநஸி ந: ஸ்மரம் வீர யச்சஸி || (12)

प्रणतकामदं पद्मजार्चितं धरणिमण्डनं ध्येयमापदि ।

चरणपङ्कजं शन्तमं च ते रमण नः स्तनेष्वर्पयाधिहन् ॥13॥

Pranadha Kamadham Padmajarchidham, Dharani Mandanam Dhyeyamapadhi,

Charana Pankajam Santhamam Cha They, Ramana Nasthaneshwa Arpayadhihan. (13)

ப்ரணதகாமதம் பத்மஜார்சிதம் தரணிமண்டநம் த்யேயமாபதி |

சரணபங்கஜம் ஸந்தமம் ச தே ரமண ந: ஸ்தநேஷ்வ அர்பயாதிஹந்|| (13)

सुरतवर्धनं शोकनाशनं स्वरितवेणुना सुष्ठु चुम्बितम् ।

इतररागविस्मारणं नृणां वितर वीर नस्तेऽधरामृतम् ॥14॥

Suratha Vardhanam, Soka Nasanam, Sthitha Venuna, Sushtu Chumbitham,

Ithra Raga Vimaaranam Nrunam, Vithara Veera Nasthe Adharamrutham.  (14)

ஸுரதவர்தநம் ஸோகநாஸநம் ஸ்வரிதவீணுநா ஸுஷ்டு சும்பிதம் |

இதரராகவிஸ்மாரணம் ந்ருணாம் விதர வீர நஸ்தே அதராம்ருதம் || (14)

अटति यद्भवानह्नि काननं त्रुटिर्युगायते त्वामपश्यताम् ।

कुटिलकुन्तलं श्रीमुखं च ते जड उदीक्षतां पक्ष्मकृद्दृशाम् ॥ 15॥

Atathi Yath Bhavan Agni Kananam, Thrutiryu Gayathe Thwamapasyatham,

Kutila Kunthalam, Sri Mukham Cha They, Jada Udeekshatham, Pashma Udrusyam (15)

அடதி யத்பவாந் அஹ்நி காநநம் த்ருடிர்யுகாயதே த்வாமபஷ்யதாம் |

குடிலகுந்தலம் ஸ்ரீமுகம் ச தே ஜட உதீக்ஷதாம் பக்ஷ்மகுத்ருஸாம் || (15)

पतिसुतान्वयभ्रातृबान्धवा- नतिविलङ्घ्य तेऽन्त्यच्युतागताः ।

गतिविदस्तवोद्गीतमोहिताः कितव योषितः कस्त्यजेन्निशि ॥ 16॥

Pathi Suthaanwaya Brathru Bandhawa, Nathi Vilangyathenthyaachyuthaga,

Gathi Vidasthaveth Geetha Mohitha, Kim Thava, Yoshitha Ka Sthyajen Nisi.  (16)

பதி ஸுதாந்வயப்ராதுபாந்தவா நதிவிலக்யதே அந்த்யச்யுதாகதா : |

கதி விதஸ்தவோத் கீத மோஹிதா: கிதவ யோஷித: கஸ்த்யஜேந்நிஸி || (16)

रहसि संविदं हृच्छयोदयं प्रहसिताननं प्रेमवीक्षणम् ।

बृहदुरः श्रियो वीक्ष्य धाम ते मुहुरतिस्पृहा मुह्यते मनः ॥17॥

Rahasi Samvidam Hruchayodhayam, Prahasi Thananam Prema Veekshanam,

Bruha Dura Sreeyo, Veekshya Dhama They, Muhurathi Spruha, Muhya They Mana.  (17)

ரஹஸி ஸம்விதம் ஹ்ருச்சயோதயம் ப்ரஹஸிதாநநம் ப்ரேமவீக்ஷணம் |

ப்ருஹதுர: ஸ்ரீயோ வீக்ஷ்ய தாம முஹுரதிஸ்ப்ருஹா முஹ்யதே மந: || (17)

व्रजवनौकसां व्यक्तिरङ्ग ते वृजिनहन्त्र्यलं विश्वमङ्गलम् ।

त्यज मनाक् च नस्त्वत्स्पृहात्मनां स्वजनहृद्रुजां यन्निषूदनम् ॥18॥

Vruja Janoukasam Vyakthi Ranga They, Vraji Nahanthryalam Viswa Mangalam,

Thyaja Manakcha Nasthwath Spruharthmanam, Swajana Hrudrujam, Ya Nishudhanam (18)

வ்ருஜவநெளகஸாம் வ்யக்திரங்க தே வ்ரஜிநஹந்த்ரயலம் விஸ்வ மங்கலம் |

த்யஜ மநாக்ச நஸ்த்வத் ஸ்புருஹாதமநாம் ஸ்வஜநஹ்ருத்ருஜாம் யந்நிஷூதநம் || (18)

यत्ते सुजातचरणाम्बुरुहं स्तनेष भीताः शनैः प्रिय दधीमहि कर्कशेषु ।

तेनाटवीमटसि तद्व्यथते न किंस्वित् कूर्पादिभिर्भ्रमति धीर्भवदायुषां नः ॥19॥

Yathe Sujatha Charanamburuham Sthaneshu, Bheetha Sanai Priya Dadimahi Karkaseshu,

Thenatavi Matasi Thadwaitha Thena Kimswith Koorpathibhir

Bramathi Dheerbhavadhayusham Na. (19)

யதே சுஜாதசரணாம்ப்ருஹம் ஸ்தநேஷு பீதா: ஸநை: ப்ரிய ததிமஹி கர்கஸீஷு |

தேநாடவிமடஸி தத்வ்யைததேந கிம்ஸ்வித் கூர்பாதிபிர் ப்ரமதி தீர்பவதாயுஷாம் ந: (19)

Ithi Gopya Pragayanthya, Pralapanthyas Cha Chithradha,

Rurudhu Suswaram Rajan, Krishna Darshana Lalasa.  (20)

இதி கோப்ய ப்ரகாயந்த்யா ப்ரலபந்த்யஸ் ச சித்ரதா

ருருது ஸுஸ்வரம் ராஜந் க்ருஷ்ண தர்ஸந லாலஸா: (20)

Thasaamavira Bhochowri: Smayamana Mukhambuja:

Peethambaradhara Sragwee Saakhanmanmadhamanmadha: (21)

தாஸாமாவிர பூசெளரிஹி: ஸ்மயமாந முகாம்புஜ:

பீதாம்பரதர ஸ்வக்வே ஸாக்க்ஷான் மன்மத மன்மத: (21)

Tham Vilokhyaagatham Presttam Preethyutpulla Drushobhala:

Uttasthu: Yugapath Sarvaa: Tanva: Praanamiva Agatha:

Krishnasya Mukha Lavanya Sudhaam Nayana Bhaajanai:

Aapeeya Aapeeya Naatrupyan Santha: Thaccharanam Yata: (22)

தம் விலோக்யாகதம் ப்ரேஷ்டம் ப்ரீத்யுத்புல்ல த்ருஷோபல:

உத்தஸ்து: யுகபத் ஸர்வ: தந்வ: ப்ராணமிவா அகத:

க்ருஷ்ணஸ்ய முகா லாவண்ய ஸுதாம் நயன பாஜனை:

ஆபீய ஆபீய நாத்ருப்யந் ஸந்த: தச்சரணம் யத: (22)

Gopika Geetham is added in this book in memory of my dear grandfather (late) Sri J Rengaswamy Iyer who taught us these verses.  When the word “uttasthu” comes, he will ask us to jump up from our seats imitating the pleasantly surprised Gopikas who jumped up on seeing their Krishna. Krishna comes suddenly in front of the Gopikas who are crying lamenting and begging Him to come in front of them. Krishna who was singing and dancing with each Gopika, suddenly disappears when He finds that each Gopika is feeling very proud and thinks that she has won over Krishna.

Gopas and Gopikas are the cowherds in Brindavan and they are supposed to be such simple people who do not know left from right. All they know is their Krishna and total devotion and surrender to Him who saves them from the anger of Indra by holding up the Govardhana Giri, by saving them from Kalinga the poisonous snake, and also from many other asuras. For Gopikas more than Gopas Krishna is everything for them. When they hear Him playing his flute, they leave their husbands, children, parents, in-laws and just run to Him leaving whatever they are doing. They just forget themselves and are always thinking of Krishna – whether they are cooking, or feeding or doing anything else. Bhagavathas say that we should aim to get the devotion of Gopikas. The simplicity of their devotion is very beautiful because of the fact that they seek Krishna just for His sake and with no other thought or wish or demand. Krishna for Krishna’s sake; rather truth for sake of truth and not because it will beget good. The blemishless sincere pure seeking of the truth is personified through Gopikas in Bhagavata Mahapuranam.

Krishna who is Bakthavathsala, is also very fond of His Gopa devotees. Krishna disappears suddenly just to make them understand that He is playing singing and dancing with them as one amongst them just because of their unmoving unwavering devotion, but He cannot be taken for granted and owned by anyone. On His disappearance Gopikas are heart broken and lament looking for him. The whole Gopika Geetham is lamentation of Gopikas when they cannot see Krishna who was with them just then.

We have not even felt Him, let alone seeing Him in person like Gopikas. When the Geetham of Gopikas is sung, we can start feeling at least one percent of the the thirst that they felt for uniting with Krishna and start yearning for Krishna Darshanam. We normal mortals can never become a Gopika or Sri Ramakrishna Paramhamsa. But the 5 minutes that we sing this Geetham, we can at least assume ourselves to be those Gopikas and bring their feelings into the song and cry for Krishna Darshan. This is the reason that in every Sampradaya Bhajan this is sung by all. There is no male or female when one feels like Gopika, as Sriman Narayana is the only male and all living beings are the females wanting to unite with Him.

Let us sing this song at least once in a month if not everyday so that we can start thirsting for Krishna Darshan, and maybe we will be blessed with His Darshan at some point even for a nano second.

I have added Sri Ramakrishna Paramahamsa worshipping Sri Sarada Devi, as He saw Devi in everyone including His own wife. As this part of the book, Gopika Geetham is for my grandfather, thoughts on Sri Ramakrishna also added in his memory and honour.

Till now we have seen the Stuthis. Here is The Narayana Kavacham from Srimad Bhagavadham. This comes in eighth chapter of sixth canto of Bhagavadham. It is a protection for us from enemies within ourselves and outside us – seen and unseen. This armour protects us from all possible physical and mental enemies.

This Narayana Kavacham is taught by Sage Shuka to King Parikshit when he asks him for a way to protect himself. It is believed that the soul of the man who reads this Kavacha becomes extremely holy and that any one who reads this would be protected by Sriman Narayana.

I quote Sri P R Ramachander who has translated many of the stuthis and shlokas:

“Slokas 4-11 of this great shloka give us in detail about the preparations that we should take before reciting this kavacham.

Kavachams should be learnt from a Guru who is well versed in these procedures and chanted under his guidance. If that is not possible, then the kavacham can be recited without performing the Kara and anga nyasa or simply recite the last four lines.

Before commencing the recital, chant “Ohm Namo Naraayanaya” or “Ohm Namo Bhagvadey Vaasudevaaya” or your Guru mantra 12 times.

Visualize yourself and/or your loved ones, totally protected. You could ‘see’ them dressed in an armor. You could see them immersed in white or violet light. You could see them in a tube of Light. You could see an impenetrable ring of white Light around them.”

Shree Narayana Kavacham is given as the next part of this compilation.

  

Sree Narayana Kavacham

न्यासः
अङ्गन्यासः
ॐ ॐ पादयोः नमः ।
ॐ नं जानुनोः नमः ।
ॐ मोम् ऊर्वोः नमः ।
ॐ नाम् उदरे नमः ।
ॐ रां हृदि नमः ।
ॐ यम् उरसि नमः ।
ॐ णां मुखे नमः ।
ॐ यं शिरसि नमः ।

करन्यासः
ॐ ॐ दक्षिणतर्जन्याम् नमः ।
ॐ नं दक्षिणमध्यमायाम् नमः ।
ॐ मों दक्षिणानामिकायाम् नमः ।
ॐ भं दक्षिणकनिष्ठिकायाम् नमः ।
ॐ गं वामकनिष्ठिकायाम् नमः ।
ॐ वं वामानिकायाम् नमः ।
ॐ तें वाममध्यमायाम् नमः ।
ॐ वां वामतर्जन्याम् नमः ।
ॐ सुं दक्षिणाङ्गुष्ठोर्ध्वपर्वणि नमः ।
ॐ दें दक्षिणाङ्गुष्ठाधः पर्वणि नमः ।
ॐ वां वामाङ्गुष्ठोर्ध्वपर्वणि नमः ।
ॐ यं वामाङ्गुष्ठाधः पर्वणि नमः ।

विष्णुषडक्षरन्यासः%ॐ ॐ हृदये नमः ।
ॐ विं मूर्ध्नै नमः ।
ॐ षं भ्रुर्वोर्मध्ये नमः ।
ॐ णं शिखायाम् नमः ।
ॐ वें नेत्रयोः नमः ।
ॐ नं सर्वसन्धिषु नमः ।
ॐ मः प्राच्याम् अस्त्राय फट् ।
ॐ मः आग्नेय्याम् अस्त्राय फट् ।
ॐ मः दक्षिणस्याम् अस्त्राय फट् ।
ॐ मः नैऋत्ये अस्त्राय फट् ।
ॐ मः प्रतीच्याम् अस्त्राय फट् ।
ॐ मः वायव्ये अस्त्राय फट् ।
ॐ मः उदीच्याम् अस्त्राय फट् ।
ॐ मः ऐशान्याम् अस्त्राय फट् ।
ॐ मः ऊर्ध्वायाम् अस्त्राय फट् ।
ॐ मः अधरायाम् अस्त्राय फट् ।

nyāsaḥ:
aṅganyāsaḥ
oṃ oṃ pādayoḥ namaḥ |
oṃ naṃ jānunoḥ namaḥ |
oṃ mom ūrvoḥ namaḥ |
oṃ nām udare namaḥ |
oṃ rāṃ hṛdi namaḥ |
oṃ yam urasi namaḥ |
oṃ ṇāṃ mukhe namaḥ |
oṃ yaṃ śirasi namaḥ |

karanyāsaḥ
oṃ oṃ dakṣiṇatarjanyām namaḥ |
oṃ naṃ dakṣiṇamadhyamāyām namaḥ |
oṃ moṃ dakṣiṇānāmikāyām namaḥ |
oṃ bhaṃ dakṣiṇakaniṣṭhikāyām namaḥ |
oṃ gaṃ vāmakaniṣṭhikāyām namaḥ |
oṃ vaṃ vāmānikāyām namaḥ |
oṃ teṃ vāmamadhyamāyām namaḥ |
oṃ vāṃ vāmatarjanyām namaḥ |
oṃ suṃ dakṣiṇāṅguṣṭhordhvaparvaṇi namaḥ |
oṃ deṃ dakṣiṇāṅguṣṭhādhaḥ parvaṇi namaḥ |
oṃ vāṃ vāmāṅguṣṭhordhvaparvaṇi namaḥ |
oṃ yaṃ vāmāṅguṣṭhādhaḥ parvaṇi namaḥ |

viṣṇuṣaḍakṣaranyāsaḥ:oṃ oṃ hṛdaye namaḥ |
oṃ viṃ mūrdhnai namaḥ |
oṃ ṣaṃ bhrurvormadhye namaḥ |
oṃ ṇaṃ śikhāyām namaḥ |
oṃ veṃ netrayoḥ namaḥ |
oṃ naṃ sarvasandhiṣu namaḥ |
oṃ maḥ prācyām astrāya phaṭ |
oṃ maḥ āgneyyām astrāya phaṭ |
oṃ maḥ dakṣiṇasyām astrāya phaṭ |
oṃ maḥ naiṛtye astrāya phaṭ |
oṃ maḥ pratīcyām astrāya phaṭ |
oṃ maḥ vāyavye astrāya phaṭ |
oṃ maḥ udīcyām astrāya phaṭ |
oṃ maḥ aiśānyām astrāya phaṭ |
oṃ maḥ ūrdhvāyām astrāya phaṭ |
oṃ maḥ adharāyām astrāya phaṭ |

ந்யாஸஃ:

அம்கன்யாஸஃ
ஓம் ஓம் ன்பாதயோஃ நமஃ |
ஓம் நம் ஜானுனோஃ நமஃ |
ஓம் மோம் ஊர்வோஃ நமஃ |
ஓம் நாம் உதரே நமஃ |
ஓம் ராம் ஹ்றுதி நமஃ |
ஓம் யம் உரஸி நமஃ |
ஓம் ணாம் முகே நமஃ |
ஓம் யம் ஶிரஸி நமஃ |

கரன்யாஸஃ
ஓம் ஓம் தக்ஷிணதர்ஜன்யாம் நமஃ |
ஓம் னம் தக்ஷிணமத்யமாயாம் நமஃ |
ஓம் மோம் தக்ஷிணானாமிகாயாம் நமஃ |
ஓம் பம் தக்ஷிணகனிஷ்டிகாயாம் நமஃ |
ஓம் கம் வாமகனிஷ்டிகாயாம் நமஃ |
ஓம் வம் வாமானிகாயாம் நமஃ |
ஓம் தேம் வாமமத்யமாயாம் நமஃ |
ஓம் வாம் வாமதர்ஜன்யாம் நமஃ |
ஓம் ஸும் தக்ஷிணாங்குஷ்டோர்த்வபர்வணி நமஃ |
ஓம் தேம் தக்ஷிணாங்குஷ்டாதஃ பர்வணி நமஃ |
ஓம் வாம் வாமாங்குஷ்டோர்த்வபர்வணி நமஃ |
ஓம் யம் வாமாங்குஷ்டாதஃ பர்வணி நமஃ |

விஷ்ணுஷடக்ஷரன்யாஸஃ:
ஓம் ஓம் ஹ்றுதயே நமஃ |
ஓம் விம் மூர்த்னை நமஃ |
ஓம் ஷம் ப்ருர்வோர்மத்யே நமஃ |
ஓம் ணம் ஶிகாயாம் நமஃ |
ஓம் வேம் னேத்ரயோஃ நமஃ |
ஓம் னம் ஸர்வஸன்திஷு நமஃ |
ஓம் மஃ ப்ராச்யாம் அஸ்த்ராய பட் |
ஓம் மஃ ஆக்னேய்யாம் அஸ்த்ராய பட் |
ஓம் மஃ தக்ஷிணஸ்யாம் அஸ்த்ராய பட் |
ஓம் மஃ னைறுத்யே அஸ்த்ராய பட் |
ஓம் மஃ ப்ரதீச்யாம் அஸ்த்ராய பட் |
ஓம் மஃ வாயவ்யே அஸ்த்ராய பட் |
ஓம் மஃ உதீச்யாம் அஸ்த்ராய பட் |
ஓம் மஃ ஐஶான்யாம் அஸ்த்ராய பட் |
ஓம் மஃ ஊர்த்வாயாம் அஸ்த்ராய பட் |
ஓம் மஃ அதராயாம் அஸ்த்ராய பட் |

  

श्री हरिः

ஶ்ரீ ஹரிஃ

śrī hariḥ

अथ श्रीनारायणकवच

॥राजोवाच॥
यया गुप्तः सहस्त्राक्षः सवाहान् रिपुसैनिकान्।
क्रीडन्निव विनिर्जित्य त्रिलोक्या बुभुजे श्रियम्॥1॥

भगवंस्तन्ममाख्याहि वर्म नारायणात्मकम्।
यथास्स्ततायिनः शत्रून् येन गुप्तोस्जयन्मृधे॥2॥

atha śrīnārāyaṇakavaca
||rājovāca||
Yayā Guptaḥ Sahastrākṣaḥ Savāhān Ripusainikān|
Krīḍanniva Vinirjitya Trilokyā Bubhuje Śriyam||1||

Bhagavaṃstanmamākhyāhi Varma Nārāyaṇātmakam|
Yathāsstatāyinaḥ Śatrūn Yena Guptosjayanmṛdhe||2||

அத ஶ்ரீநாராயணகவச

||ராஜோவாச||
யயா குப்தஃ ஸஹஸ்த்ராக்ஷஃ ஸவாஹான் ரிபுஸைனிகான்|
க்ரீடன்னிவ வினிர்ஜித்ய த்ரிலோக்யா புபுஜே ஶ்ரியம்||1||

பகவம்ஸ்தன்மமாக்யாஹி வர்ம நாராயணாத்மகம்|
யதாஸ்ஸ்ததாயினஃ ஶத்ரூன் யேன குப்தோஸ்ஜயன்ம்றுதே||2||

॥श्रीशुक उवाच॥
वृतः पुरोहितोस्त्वाष्ट्रो महेन्द्रायानुपृच्छते। नारायणाख्यं वर्माह तदिहैकमनाः शृणु॥3॥

||Śrīśuka Uvāca||
Vṛtaḥ Purohitostvāṣṭro Mahendrāyānupṛcchate|
Nārāyaṇākhyaṃ Varmāha Tadihaikamanāḥ Śṛṇu||3||

||ஶ்ரீஶுக உவாச||
வ்றுதஃ புரோஹிதோஸ்த்வாஷ்ட்ரோ மஹேன்த்ராயானுப்றுச்சதே|
நாராயணாக்யம் வர்மாஹ ததிஹைகமனாஃ ஶ்றுணு||3||

विश्वरूप उवाचधौताङ्घ्रिपाणिराचम्य सपवित्र उदङ् मुखः।
कृतस्वाङ्गकरन्यासो मन्त्राभ्यां वाग्यतः शुचिः॥4॥

Viśvarūpa Uvācadhautāṅghripāṇirācamya Sapavitra Udaṅ Mukhaḥ|
Kṛtasvāṅgakaranyāso Mantrābhyāṃ Vāgyataḥ Śuciḥ||4||

விஶ்வரூப உவாசதௌதாங்க்ரிபாணிராசம்ய ஸபவித்ர உதங் முகஃ|
க்றுதஸ்வாங்ககரன்யாஸோ மன்த்ராப்யாம் வாக்யதஃ ஶுசிஃ||4||

नारायणमयं वर्म संनह्येद् भय आगते।
पादयोर्जानुनोरूर्वोरूदरे हृद्यथोरसि॥5॥

Nārāyaṇamayaṃ Varma Saṃnahyed Bhaya Āgate|
Pādayorjānunorūrvorūdare Hṛdyathorasi||5||

நாராயணமயம் வர்ம ஸம்னஹ்யேத் பய ஆகதே|
பாதயோர்ஜானுனோரூர்வோரூதரே ஹ்றுத்யதோரஸி||5||

मुखे शिरस्यानुपूर्व्यादोङ्कारादीनि विन्यसेत्।
ॐ नमो नारायणायेति विपर्ययमथापि वा॥6॥

Mukhe Śirasyānupūrvyādoṅkārādīni Vinyaset|
Oṃ Namo Nārāyaṇāyeti Viparyayamathāpi Vā||6||

முகே ஶிரஸ்யானுபூர்வ்யாதோம்காராதீனி வின்யஸேத்|
ஓம் நமோ நாராயணாயேதி விபர்யயமதாபி வா||6||

करन्यासं ततः कुर्याद् द्वादशाक्षरविद्यया।
प्रणवादियकारन्तमङ्गुल्यङ्गुष्ठपर्वसु॥7॥

Karanyāsaṃ Tataḥ Kuryād Dvādaśākṣaravidyayā|
Praṇavādiyakārantamaṅgulyaṅguṣṭhaparvasu||7||

கரன்யாஸம் ததஃ குர்யாத் த்வாதஶாக்ஷரவித்யயா|
ப்ரணவாதியகாரன்தமங்குல்யங்குஷ்டபர்வஸு||7||

न्यसेद् हृदय ओङ्कारं विकारमनु मूर्धनि।
षकारं तु भ्रुवोर्मध्ये णकारं शिखया दिशेत्॥8॥

Nyased Hṛdaya Oṅkāraṃ Vikāramanu Mūrdhani|
Ṣakāraṃ Tu Bhruvormadhye Ṇakāraṃ Śikhayā Diśet||8||

ந்யஸேத் ஹ்றுதய ஓங்காரம் விகாரமனு மூர்தனி|
ஷகாரம் து ப்ருவோர்மத்யே ணகாரம் ஶிகயா திஶேத்||8||

वेकारं नेत्रयोर्युञ्ज्यान्नकारं सर्वसन्धिषु।
मकारमस्त्रमुद्दिश्य मन्त्रमूर्तिर्भवेद् बुधः॥9॥

Vekāraṃ Netrayoryuñjyānnakāraṃ Sarvasandhiṣu|
Makāramastramuddiśya Mantramūrtirbhaved Budhaḥ||9||

வேகாரம் னேத்ரயோர்யுஞ்ஜ்யான்னகாரம் ஸர்வஸன்திஷு|
மகாரமஸ்த்ரமுத்திஶ்ய மன்த்ரமூர்திர்பவேத் புதஃ||9||

सविसर्गं फडन्तं तत् सर्वदिक्षु विनिर्दिशेत्। ॐ विष्णवे नम इति ॥10॥

Savisargaṃ Phaḍantaṃ Tat Sarvadikṣu Vinirdiśet|
Oṃ Viṣṇave Nama Iti ||10||

ஸவிஸர்கம் படன்தம் தத் ஸர்வதிக்ஷு வினிர்திஶேத்|
ஓம் விஷ்ணவே நம இதி ||10||

आत्मानं परमं ध्यायेद ध्येयं षट्शक्तिभिर्युतम्।
विद्यातेजस्तपोमूर्तिमिमं मन्त्रमुदाहरेत ॥11॥

Ātmānaṃ Paramaṃ Dhyāyeda Dhyeyaṃ Ṣaṭśaktibhiryutam|
Vidyātejastapomūrtimimaṃ Mantramudāhareta ||11||

ஆத்மானம் பரமம் த்யாயேத த்யேயம் ஷட்ஶக்திபிர்யுதம்|
வித்யாதேஜஸ்தபோமூர்திமிமம் மந்த்ரமுதாஹரேத ||11||

ॐ हरिर्विदध्यान्मम सर्वरक्षां न्यस्ताङ्घ्रिपद्मः पतगेन्द्रपृष्ठे।
दरारिचर्मासिगदेषुचापाशान् दधानोस्ष्टगुणोस्ष्टबाहुः ॥12॥

Oṃ Harirvidadhyānmama Sarvarakṣāṃ Nyastāṅghripadmaḥ Patagendrapṛṣṭhe|
Darāricarmāsigadeṣucāpāśān Dadhānosṣṭaguṇosṣṭabāhuḥ ||12||

ஓம் ஹரிர்விதத்யான்மம ஸர்வரக்ஷாம் ந்யஸ்தாங்க்ரிபத்மஃ பதகேன்த்ரப்றுஷ்டே|
தராரிசர்மாஸிகதேஷுசாபாஶான் ததானோஸ்ஷ்டகுணோஸ்ஷ்டபாஹுஃ ||12||

जलेषु मां रक्षतु मत्स्यमूर्तिर्यादोगणेभ्यो वरूणस्य पाशात्।
स्थलेषु मायावटुवामनोस्व्यात् त्रिविक्रमः खे‌உवतु विश्वरूपः ॥13॥

Jaleṣu Māṃ Rakṣatu Matsyamūrtiryādogaṇebhyo Varūṇasya Pāśāt|
Sthaleṣu Māyāvaṭuvāmanosvyāt Trivikramaḥ Khe‌உvatu Viśvarūpaḥ ||13||

ஜலேஷு மாம் ரக்ஷது மத்ஸ்யமூர்திர்யாதோகணேப்யோ வரூணஸ்ய பாஶாத்|
ஸ்தலேஷு மாயாவடுவாமனோஸ்வ்யாத் த்ரிவிக்ரமஃ கே‌உவது விஶ்வரூபஃ ||13||

दुर्गेष्वटव्याजिमुखादिषु प्रभुः पायान्नृसिंहो‌உसुरयुथपारिः।
विमुञ्चतो यस्य महाट्टहासं दिशो विनेदुर्न्यपतंश्च गर्भाः ॥14॥

Durgeṣvaṭavyājimukhādiṣu Prabhuḥ Pāyānnṛsiṃho‌உsurayuthapāriḥ|
Vimuñcato Yasya Mahāṭṭahāsaṃ Diśo Vinedurnyapataṃśca Garbhāḥ ||14||

துர்கேஷ்வடவ்யாஜிமுகாதிஷு ப்ரபுஃ பாயான்ன்றுஸிம்ஹோ‌உஸுரயுதபாரிஃ|
விமுஞ்சதோ யஸ்ய மஹாட்டஹாஸம் திஶோ வினேதுர்ன்யபதம்ஶ்ச கர்பாஃ ||14||

  

रक्षत्वसौ माध्वनि यज्ञकल्पः स्वदंष्ट्रयोन्नीतधरो वराहः।
रामो‌உद्रिकूटेष्वथ विप्रवासे सलक्ष्मणोस्व्याद् भरताग्रजोस्स्मान् ॥15॥

Rakṣatvasau Mādhvani Yaṅñakalpaḥ Svadaṃṣṭrayonnītadharo Varāhaḥ|
Rāmo‌உdrikūṭeṣvatha Vipravāse Salakṣmaṇosvyād

Bharatāgrajossmān ||15||

ரக்ஷத்வஸௌ மாத்வனி யஜ்ஞகல்பஃ ஸ்வதம்ஷ்ட்ரயோன்னீததரோ வராஹஃ|
ராமோ‌உத்ரிகூடேஷ்வத விப்ரவாஸே ஸலக்ஷ்மணோஸ்வ்யாத் பரதாக்ரஜோஸ்ஸ்மான் ||15||

मामुग्रधर्मादखिलात् प्रमादान्नारायणः पातु नरश्च हासात्।
दत्तस्त्वयोगादथ योगनाथः पायाद् गुणेशः कपिलः कर्मबन्धात् ॥16॥

Māmugradharmādakhilāt Pramādānnārāyaṇaḥ Pātu Naraśca Hāsāt|
Dattastvayogādatha Yoganāthaḥ Pāyād Guṇeśaḥ Kapilaḥ Karmabandhāt ||16||

மாமுக்ரதர்மாதகிலாத் ப்ரமாதான்னாராயணஃ பாது னரஶ்ச ஹாஸாத்|
தத்தஸ்த்வயோகாதத யோகனாதஃ பாயாத் குணேஶஃ கபிலஃ கர்மபன்தாத் ||16||

  

सनत्कुमारो वतु कामदेवाद्धयशीर्षा मां पथि देवहेलनात्।
देवर्षिवर्यः पुरूषार्चनान्तरात् कूर्मो हरिर्मां निरयादशेषात् ॥17॥

Sanatkumāro Vatu Kāmadevāddhayaśīrṣā Māṃ Pathi Devahelanāt|
Devarṣivaryaḥ Purūṣārcanāntarāt Kūrmo Harirmāṃ Nirayādaśeṣāt ||17||

ஸனத்குமாரோ வது காமதேவாத்தயஶீர்ஷா மாம் பதி தேவஹேலனாத்|
தேவர்ஷிவர்யஃ புரூஷார்சனான்தராத் கூர்மோ ஹரிர்மாம் னிரயாதஶேஷாத் ||17||

धन्वन्तरिर्भगवान् पात्वपथ्याद् द्वन्द्वाद् भयादृषभो निर्जितात्मा।
यज्ञश्च लोकादवताज्जनान्ताद् बलो गणात् क्रोधवशादहीन्द्रः ॥18॥

Dhanvantarirbhagavān Pātvapathyād Dvandvād Bhayādṛṣabho Nirjitātmā|
Yaṅñaśca Lokādavatājjanāntād Balo Gaṇāt Krodhavaśādahīndraḥ ||18||

தன்வன்தரிர்பகவான் பாத்வபத்யாத் த்வன்த்வாத் பயாத்றுஷபோ னிர்ஜிதாத்மா|
யஜ்ஞஶ்ச லோகாதவதாஜ்ஜனான்தாத் பலோ கணாத் க்ரோதவஶாதஹீன்த்ரஃ ||18||

द्वैपायनो भगवानप्रबोधाद् बुद्धस्तु पाखण्डगणात् प्रमादात्।
कल्किः कले कालमलात् प्रपातु धर्मावनायोरूकृतावतारः ॥19॥

Dvaipāyano Bhagavānaprabodhād Buddhastu Pākhaṇḍagaṇāt Pramādāt|
Kalkiḥ Kale Kālamalāt Prapātu Dharmāvanāyorūkṛtāvatāraḥ ||19||

த்வைபாயனோ பகவானப்ரபோதாத் புத்தஸ்து பாகண்டகணாத் ப்ரமாதாத்|
கல்கிஃ கலே காலமலாத் ப்ரபாது தர்மாவனாயோரூக்றுதாவதாரஃ ||19||

 मां केशवो गदया प्रातरव्याद् गोविन्द आसङ्गवमात्तवेणुः।

नारायण प्राह्ण उदात्तशक्तिर्मध्यन्दिने विष्णुररीन्द्रपाणिः ॥20॥

Māṃ Keśavo Gadayā Prātaravyād Govinda Āsaṅgavamāttaveṇuḥ|
Nārāyaṇa Prāhṇa Udāttaśaktirmadhyandine Viṣṇurarīndrapāṇiḥ ||20||

மாம் கேஶவோ கதயா ப்ராதரவ்யாத் கோவின்த ஆஸங்கவமாத்தவேணுஃ|
நாராயண ப்ராஹ்ண உதாத்தஶக்திர்மத்யன்தினே விஷ்ணுரரீன்த்ரபாணிஃ ||20||

देवोस्पराह्णे मधुहोग्रधन्वा सायं त्रिधामावतु माधवो माम्।
दोषे हृषीकेश उतार्धरात्रे निशीथ एकोस्वतु पद्मनाभः ॥21॥

Devosparāhṇe Madhuhogradhanvā Sāyaṃ Tridhāmāvatu Mādhavo Mām|
Doṣe Hṛṣīkeśa Utārdharātre Niśītha Ekosvatu Padmanābhaḥ ||21||

தேவோஸ்பராஹ்ணே மதுஹோக்ரதன்வா ஸாயம் த்ரிதாமாவது மாதவோ மாம்|
தோஷே ஹ்றுஷீகேஶ உதார்தராத்ரே னிஶீத ஏகோஸ்வது பத்மநாபஃ ||21||

श्रीवत्सधामापररात्र ईशः प्रत्यूष ईशो‌உसिधरो जनार्दनः।
दामोदरो‌உव्यादनुसन्ध्यं प्रभाते विश्वेश्वरो भगवान् कालमूर्तिः ॥22॥

Śrīvatsadhāmāpararātra Īśaḥ Pratyūṣa Īśo‌உsidharo Janārdanaḥ|
Dāmodaro‌உvyādanusandhyaṃ Prabhāte Viśveśvaro Bhagavān Kālamūrtiḥ ||22||

ஶ்ரீவத்ஸதாமாபரராத்ர ஈஶஃ ப்ரத்யூஷ ஈஶோ‌உஸிதரோ ஜனார்தனஃ|
தாமோதரோ‌உவ்யாதனுஸன்த்யம் ப்ரபாதே விஶ்வேஶ்வரோ பகவான் காலமூர்திஃ ||22||

चक्रं युगान्तानलतिग्मनेमि भ्रमत् समन्ताद् भगवत्प्रयुक्तम्।
दन्दग्धि दन्दग्ध्यरिसैन्यमासु कक्षं यथा वातसखो हुताशः ॥23॥

Cakraṃ Yugāntānalatigmanemi Bhramat Samantād Bhagavatprayuktam|
Dandagdhi Dandagdhyarisainyamāsu Kakṣaṃ Yathā Vātasakho Hutāśaḥ ||23||

சக்ரம் யுகான்தானலதிக்மனேமி ப்ரமத் ஸமன்தாத் பகவத்ப்ரயுக்தம்|
தன்தக்தி தன்தக்த்யரிஸைன்யமாஸு கக்ஷம் யதா வாதஸகோ ஹுதாஶஃ ||23||

गदे‌உशनिस्पर्शनविस्फुलिङ्गे निष्पिण्ढि निष्पिण्ढ्यजितप्रियासि।
कूष्माण्डवैनायकयक्षरक्षोभूतग्रहांश्चूर्णय चूर्णयारीन् ॥24॥

Gade‌உśanisparśanavisphuliṅge Niṣpiṇḍhi Niṣpiṇḍhyajitapriyāsi|
Kūṣmāṇḍavaināyakayakṣarakṣobhūtagrahāṃścūrṇaya Cūrṇayārīn ||24||

கதே‌உஶனிஸ்பர்ஶனவிஸ்புலிங்கே னிஷ்பிண்டி னிஷ்பிண்ட்யஜிதப்ரியாஸி|
கூஷ்மாண்டவைனாயகயக்ஷரக்ஷோபூதக்ரஹாம்ஶ்சூர்ணய சூர்ணயாரீன் ||24||

  

 त्वं यातुधानप्रमथप्रेतमातृपिशाचविप्रग्रहघोरदृष्टीन्।

दरेन्द्र विद्रावय कृष्णपूरितो भीमस्वनो‌உरेर्हृदयानि कम्पयन् ॥25॥

Tvaṃ Yātudhānapramathapretamātṛpiśācavipragrahaghoradṛṣṭīn|
Darendra Vidrāvaya Kṛṣṇapūrito Bhīmasvano‌உrerhṛdayāni Kampayan ||25||

த்வம் யாதுதானப்ரமதப்ரேதமாத்றுபிஶாசவிப்ரக்ரஹகோரத்றுஷ்டீன்|
தரேன்த்ர வித்ராவய க்றுஷ்ணபூரிதோ பீமஸ்வனோ‌உரேர்ஹ்றுதயானி கம்பயன் ||25||

त्वं तिग्मधारासिवरारिसैन्यमीशप्रयुक्तो मम छिन्धि छिन्धि।
चर्मञ्छतचन्द्र छादय द्विषामघोनां हर पापचक्षुषाम् ॥26॥

Tvaṃ Tigmadhārāsivarārisainyamīśaprayukto Mama Chindhi Chindhi|
Carmañchatacandra Chādaya Dviṣāmaghonāṃ Hara Pāpacakṣuṣām ||26||

த்வம் திக்மதாராஸிவராரிஸைன்யமீஶப்ரயுக்தோ மம சின்தி சின்தி|
சர்மஞ்சதசன்த்ர சாதய த்விஷாமகோனாம் ஹர பாபசக்ஷுஷாம் ||26||

यन्नो भयं ग्रहेभ्यो भूत् केतुभ्यो नृभ्य एव च।
सरीसृपेभ्यो दंष्ट्रिभ्यो भूतेभ्यों‌உहोभ्य एव वा ॥27॥

Yanno Bhayaṃ Grahebhyo Bhūt Ketubhyo Nṛbhya Eva Ca|
Sarīsṛpebhyo Daṃṣṭribhyo Bhūtebhyoṃ‌உhobhya Eva Vā ||27||

யன்னோ பயம் க்ரஹேப்யோ பூத் கேதுப்யோ ன்றுப்ய ஏவ ச|
ஸரீஸ்றுபேப்யோ தம்ஷ்ட்ரிப்யோ பூதேப்யோம்‌உஹோப்ய ஏவ வா ||27||

सर्वाण्येतानि भगन्नामरूपास्त्रकीर्तनात्।
प्रयान्तु सङ्क्षयं सद्यो ये नः श्रेयः प्रतीपकाः ॥28॥

Sarvāṇyetāni Bhagannāmarūpāstrakīrtanāt|
Prayāntu Saṅkṣayaṃ Sadyo Ye Naḥ Śreyaḥ Pratīpakāḥ ||28||

ஸர்வாண்யேதானி பகன்னாமரூபாஸ்த்ரகீர்தனாத்|
ப்ரயான்து ஸம்க்ஷயம் ஸத்யோ யே னஃ ஶ்ரேயஃ ப்ரதீபகாஃ ||28||

गरूड़ो भगवान् स्तोत्रस्तोभश्छन्दोमयः प्रभुः।
रक्षत्वशेषकृच्छ्रेभ्यो विष्वक्सेनः स्वनामभिः ॥29॥

Garūḍo Bhagavān Stotrastobhaśchandomayaḥ Prabhuḥ|
Rakṣatvaśeṣakṛcchrebhyo Viṣvaksenaḥ Svanāmabhiḥ ||29||

கரூடோ பகவான் ஸ்தோத்ரஸ்தோபஶ்சன்தோமயஃ ப்ரபுஃ|
ரக்ஷத்வஶேஷக்றுச்ச்ரேப்யோ விஷ்வக்ஸேனஃ ஸ்வனாமபிஃ ||29||

सर्वापद्भ्यो हरेर्नामरूपयानायुधानि नः।
बुद्धिन्द्रियमनः प्राणान् पान्तु पार्षदभूषणाः ॥30॥

Sarvāpadbhyo Harernāmarūpayānāyudhāni Naḥ|
Buddhindriyamanaḥ Prāṇān Pāntu Pārṣadabhūṣaṇāḥ ||30||

ஸர்வாபத்ப்யோ ஹரேர்னாமரூபயானாயுதானி னஃ|
புத்தின்த்ரியமனஃ ப்ராணான் பான்து பார்ஷதபூஷணாஃ ||30||

यथा हि भगवानेव वस्तुतः सद्सच्च यत्।
सत्यनानेन नः सर्वे यान्तु नाशमुपाद्रवाः ॥31॥

Yathā Hi Bhagavāneva Vastutaḥ Sadsacca Yat|
Satyanānena Naḥ Sarve Yāntu Nāśamupādravāḥ ||31||

யதா ஹி பகவானேவ வஸ்துதஃ ஸத்ஸச்ச யத்|
ஸத்யனானேன னஃ ஸர்வே யான்து னாஶமுபாத்ரவாஃ ||31||

यथैकात्म्यानुभावानां विकल्परहितः स्वयम्।
भूषणायुद्धलिङ्गाख्या धत्ते शक्तीः स्वमायया ॥32॥

Yathaikātmyānubhāvānāṃ Vikalparahitaḥ Svayam|
Bhūṣaṇāyuddhaliṅgākhyā Dhatte Śaktīḥ Svamāyayā ||32||

யதைகாத்ம்யானுபாவானாம் விகல்பரஹிதஃ ஸ்வயம்|
பூஷணாயுத்தலிங்காக்யா தத்தே ஶக்தீஃ ஸ்வமாயயா ||32||

तेनैव सत्यमानेन सर्वज्ञो भगवान् हरिः।
पातु सर्वैः स्वरूपैर्नः सदा सर्वत्र सर्वगः ॥33॥

Tenaiva Satyamānena Sarvaṅño Bhagavān Hariḥ|
Pātu Sarvaiḥ Svarūpairnaḥ Sadā Sarvatra Sarvagaḥ ||33||

தேனைவ ஸத்யமானேன ஸர்வஜ்ஞோ பகவான் ஹரிஃ|
பாது ஸர்வைஃ ஸ்வரூபைர்னஃ ஸதா ஸர்வத்ர ஸர்வகஃ ||33

विदिक्षु दिक्षूर्ध्वमधः समन्तादन्तर्बहिर्भगवान् नारसिंहः।
प्रहापयंल्लोकभयं स्वनेन ग्रस्तसमस्ततेजाः ॥34॥

Vidikṣu Dikṣūrdhvamadhaḥ Samantādantarbahirbhagavān Nārasiṃhaḥ|
Prahāpayaṃllokabhayaṃ Svanena Grastasamastatejāḥ ||34||

விதிக்ஷு திக்ஷூர்த்வமதஃ ஸமன்தாதன்தர்பஹிர்பகவான் நாரஸிம்ஹஃ|
ப்ரஹாபயம்ல்லோகபயம் ஸ்வனேன க்ரஸ்தஸமஸ்ததேஜாஃ ||34||

मघवन्निदमाख्यातं वर्म नारयणात्मकम्।
विजेष्यस्यञ्जसा येन दंशितो‌உसुरयूथपान् ॥35॥

Maghavannidamākhyātaṃ Varma Nārayaṇātmakam|
Vijeṣyasyañjasā Yena Daṃśito‌உsurayūthapān ||35||

மகவன்னிதமாக்யாதம் வர்ம நாரயணாத்மகம்|
விஜேஷ்யஸ்யஞ்ஜஸா யேன தம்ஶிதோ‌உஸுரயூதபான் ||35||

एतद् धारयमाणस्तु यं यं पश्यति चक्षुषा।
पदा वा संस्पृशेत् सद्यः साध्वसात् स विमुच्यते ॥36॥

Etad Dhārayamāṇastu Yaṃ Yaṃ Paśyati Cakṣuṣā|
Padā Vā Saṃspṛśet Sadyaḥ Sādhvasāt Sa Vimucyate ||36||

ஏதத் தாரயமாணஸ்து யம் யம் பஶ்யதி சக்ஷுஷா|
பதா வா ஸம்ஸ்ப்றுஶேத் ஸத்யஃ ஸாத்வஸாத் ஸ விமுச்யதே ||36||

न कुतश्चित भयं तस्य विद्यां धारयतो भवेत्।
राजदस्युग्रहादिभ्यो व्याघ्रादिभ्यश्च कर्हिचित् ॥37॥

Na Kutaścita Bhayaṃ Tasya Vidyāṃ Dhārayato Bhavet|
Rājadasyugrahādibhyo Vyāghrādibhyaśca Karhicit ||37||

ந குதஶ்சித பயம் தஸ்ய வித்யாம் தாரயதோ பவேத்|
ராஜதஸ்யுக்ரஹாதிப்யோ வ்யாக்ராதிப்யஶ்ச கர்ஹிசித் ||37||

इमां विद्यां पुरा कश्चित् कौशिको धारयन् द्विजः।

योगधारणया स्वाङ्गं जहौ स मरूधन्वनि ॥38॥

Imāṃ Vidyāṃ Purā Kaścit Kauśiko Dhārayan Dvijaḥ|
Yogadhāraṇayā Svāṅgaṃ Jahau Sa Marūdhanvani ||38||

இமாம் வித்யாம் புரா கஶ்சித் கௌஶிகோ தாரயன் த்விஜஃ|
யோகதாரணயா ஸ்வாங்கம் ஜஹௌ ஸ மரூதன்வனி ||38||

तस्योपरि विमानेन गन्धर्वपतिरेकदा।
ययौ चित्ररथः स्त्रीर्भिवृतो यत्र द्विजक्षयः ॥39॥

Tasyopari Vimānena Gandharvapatirekadā|
Yayau Citrarathaḥ Strīrbhivṛto Yatra Dvijakṣayaḥ ||39||

தஸ்யோபரி விமானேன கன்தர்வபதிரேகதா|
யயௌ சித்ரரதஃ ஸ்த்ரீர்பிவ்றுதோ யத்ர த்விஜக்ஷயஃ ||39||

गगनान्न्यपतत् सद्यः सविमानो ह्यवाक् शिराः।
स वालखिल्यवचनादस्थीन्यादाय विस्मितः।
प्रास्य प्राचीसरस्वत्यां स्नात्वा धाम स्वमन्वगात् ॥40॥

Gaganānnyapatat Sadyaḥ Savimāno Hyavāk Śirāḥ|
Sa Vālakhilyavacanādasthīnyādāya Vismitaḥ|
Prāsya Prācīsarasvatyāṃ Snātvā Dhāma Svamanvagāt ||40||

ககனான்ன்யபதத் ஸத்யஃ ஸவிமானோ ஹ்யவாக் ஶிராஃ|
ஸ வாலகில்யவசனாதஸ்தீன்யாதாய விஸ்மிதஃ|
ப்ராஸ்ய ப்ராசீஸரஸ்வத்யாம் ஸ்னாத்வா தாம ஸ்வமன்வகாத் ||40||

॥श्रीशुक उवाच॥
य इदं शृणुयात् काले यो धारयति चादृतः।
तं नमस्यन्ति भूतानि मुच्यते सर्वतो भयात् ॥41॥

||Śrīśuka Uvāca||
Ya Idaṃ Śṛṇuyāt Kāle Yo Dhārayati Cādṛtaḥ|
Taṃ Namasyanti Bhūtāni Mucyate Sarvato Bhayāt ||41||

||ஶ்ரீஶுக உவாச||
ய இதம் ஶ்றுணுயாத் காலே யோ தாரயதி சாத்றுதஃ|
தம் நமஸ்யன்தி பூதானி முச்யதே ஸர்வதோ பயாத் ||41||

एतां विद्यामधिगतो विश्वरूपाच्छतक्रतुः।
त्रैलोक्यलक्ष्मीं बुभुजे विनिर्जित्य‌உमृधेसुरान् ॥42॥

॥इति श्रीनारायणकवचं सम्पूर्णम्॥
( श्रीमद्भागवत स्कन्ध 6, अ। 8)

Etāṃ Vidyāmadhigato Viśvarūpācchatakratuḥ|
Trailokyalakṣmīṃ Bubhuje Vinirjitya‌உmṛdhesurān ||42||

||Iti Śrīnārāyaṇakavacaṃ Sampūrṇam||
( Śrīmadbhāgavata Skandha 6, A| 8)

ஏதாம் வித்யாமதிகதோ விஶ்வரூபாச்சதக்ரதுஃ|
த்ரைலோக்யலக்ஷ்மீம் புபுஜே வினிர்ஜித்ய‌உம்றுதேஸுரான் ||42||

||இதி ஶ்ரீநாராயணகவசம் ஸம்பூர்ணம்||
( ஶ்ரீமத்பாகவத ஸ்கன்த 6, அ| 8)

  

Let us conclude the compilation of Srimad Bhagavatha Purana stutis with some Tamil paasurams where Bhagavatha Purana stories are mentioned by Alwars in Naalayira Divya Prabandham.

Bhagavata MahaaPuranam in Divya Prabandham

(பெரியாழ்வார் பாசுரங்கள் சில)

எந்தைதந் தைதந்தை தந்தைதம் மூத்தப்பன் ஏழ்படி கால்தொடங்கி

வந்து வழிவழி ஆட்செய்கின்றேம் திருவோணத் திருவிழவில்

அந்தியம் போதில் அரியுரு வாகி அரியை யழித்தவனை

பந்தனை தீரப்பல் லாண்டுபல் லாயிரத் தாண்டென்று பாடுதுமே

வாயுள் வையகம் கண்ட மடநல்லார்

ஆயர் புத்திரன் அல்லன் அருந்தெய்வம்

பாய சீருடைப் பண்புடைப் பாலகன்

மாயன் என்று மகிழ்ந்தனர் மாதரே

பஞ்சவர் தூதனாய்ப் பாரதம் கைசெய்து

நஞ்சுமிழ் நாகம் கிடந்தநற் பொய்கைபுக்கு

அஞ்சப் பணத்தின்மேல் பாய்ந்திட் டருள்செய்த

அஞ்சன வண்ணனே! அச்சோ! அச்சோ!

ஆயர் பெருமானே அச்சோ! அச்சோ!

பன்றியும் ஆமையும் மீனமும் ஆகிய பார்க்கடல் வண்ணா! உன்மேல்

கன்றின் உருவாகி மேய்பிலத் தேவந்த கள்ள அசுரர் தம்மை

சென்று பிடித்துச் சிறுக்கைக ளாலே விளங்கா யெறிந்தாய் போலும்

என்றுமென் பிள்ளைக்குத் தீமைகள் செய்வார்கள் அங்ஙன மாவர்களே.

செப்பாடுடைய திருமா லவந்தன் செந்தா மரைக்கை விரல் ஐந்தினையும்

கப்பாக மடுத்துமணிநெடுந்தோள் காம்பாகக் கொடுத்துக் கவித்தமலை

எப்பா டும்பரந் திழிதெள் ளருவி இலங்கு மணிமுத்துவடம் பிறழ

குப்பாயம் எனநின்றுகாட் சிதரும் கோவர்த் தனமென்னும் கொற்றக் குடையே.

சிறுவிரல்கள் தடவிப்பரி மாறச் செங்கண் கோடச் செய்யவாய் கொப்பளிப்ப

குறுவெ யர்ப்புரு வம்கூட லிப்பக் கோவிந்தன் குழல்கொ டூதின போது

பறவையின் கணங்கள் கூடு துறந்து வந்து சூழ்ந்து படுகாடு கிடப்ப

கறவையின் கணங்கள் கால்பரப் பிட்டுக் கவிழ்ந்திறங்கிச் செவியாட்டகில் லாவே.

மாற்றுத்தாய் சென்று வனம்போகே யென்றிட

ஈற்றுத்தாய் பின்தொடர்ந் தெம்பிரான்! என்றழ

கூற்றுத்தாய் சொல்லக் கொடிய வனம்போன

சீற்ற மிலாதானைப் பாடிப்பற! சீதை மணாளனைப் பாடிப்பற.

மைத்தகுமா மலர்க்குழலாய்! வைதேவீ விண்ணப்பம்

ஒத்தபுகழ் வானரக்கோன் உடனிருந்து நினைத்தேட

அத்தகுசீ ரயோத்தியர்கோன் அடையாளம் இவைமொழிந்தான்

இத்தகையால் அடையாளம் ஈதவன்கைம் மோதிரமே.

திக்குநிறை புகழாளன் தீவேள்விச் சென்றநாள்

மிக்கபெருஞ் சபைநடுவே வில்லிறுத்தான் மோதிரங்கண்டு

ஒக்குமா லடையாளம் அனுமான்! என்று உச்சிமேல்

வைத்துக்கொண்டு உகந்தனளால் மலர்க்குழலாள் சீதையுமே.

(ஆண்டாள் பாசுரங்கள் – சில)

ஓங்கி யுலகளந்த உத்தமன் பேர்பாடி

நாங்கள்நம் பாவைக்குச் சாற்றிநீ ராடினால்

தீங்கின்றி நாடெல்லாம் திங்கள்மும் மாரிபெய்து

ஓங்கு பெருஞ்செந்நெலூடு கயலுகள

பூங்குவளைப் போதில் பொறிவண்டு கண்படுப்ப

தேங்காதே புக்கிருந்து சீர்த்த முலைபற்றி

வாங்கக் குடம்நிறைக்கும் வள்ளற் பெரும்பசுக்கள்

நீங்காத செல்வம் நிறைந்தேலோ ரெம்பாவாய்.

அன்றிவ் உலக மளந்தாய் அடிபோற்றி

சென்றங்குத் தென்னிலங்கை செற்றாய் திறல்போற்றி

பொன்றச் சகடம் உதைத்தாய் புகழ் போற்றி

கன்று குணிலா எறிந்தாய் கழல் போற்றி

குன்று குடையா எடுத்தாய் குணம் போற்றி

வென்று பகைகெடுக்கும் நின்கையில் வேல் போற்றி

என்றென்றுன் சேவகமே யேத்திப் பறைகொள்வான்

இன்றுயாம் வந்தோம் இரங்கேலோ ரெம்பாவாய்.

இதுவென் புகுந்ததிங்கு அந்தோ! இப்பொய்கைக் கெவ்வாறு வந்தாய்?

மதுவின் துழாய்முடி மாலே! மாயனே! எங்களமுதே!

விதியின்மை யாலது மாட்டோம்; வித்தகப் பிள்ளாய்! விரையேல்

குதிகொண் டரவில் நடித்தாய்! குருந்திடைக் கூறை பணியாய்.

உண்பது சொல்லில் உலகளந்தான் வாயமுதம்

கண்படை கொள்ளல் கடல்வண்ணன் கைத்தலத்தே

பெண்படையார் உன்மேல் பெரும்பூசல் சாற்றுகின்றார்

பண்பல செய்கின்றாய் பாஞ்சசன்னியமே!

பொல்லாக் குறளுருவாய்ப் பொற்கையில் நீரேற்று

எல்லா உலகும் அளந்துகொண்ட எம்பெருமான்

நல்லார்கள் வாழும் நளிரரங்க நாகணையான்

இல்லாதோம் கைப்பொருளும் எய்துவா நெத்துளனே.

மாலாய்ப் பிறந்த நம்பியை மாலே செய்யும் மணாளனை

ஏலாப் பொய்களுரைப்பானை இங்கே போதக் கண்டீரே?

மேலால் பரந்த வெயில்காப்பான் வினதை சிறுவன் சிறகென்னும்

மேலாப் பின்கீழ் வருவானை விருந்தா வனத்தே கண்டோமே.

(குலசேகரத்தாழ்வார் பாசுரங்கள் சில)

குன்றி னால்குடை கவித்ததும் கோலக் குரவை கோத்த துவும் குட மாட்டும்

கன்றி னால்விள வெறிந்ததும் காலால் காளி யந்தலை மிதித்ததும் முதலா

வென்றி சேர்பிள்ளை நல்விளை யாட்டம் அனைத்தி லுமங்கென் உள்ளமுன் குளிர

ஒன்றும் கண்டிடப் பெற்றிலேன் அடியேன் காணு மாறினி யுண்டெனில் அருளே.

தாமரைமேல் அயனவனைப் படைத்தவனே! தசரதந்தன்

மாமதலாய்! மைதிலிதன் மணவாளா! வண்டினங்கள்

காமரங்க ளிசைபாடும் கணபுரத்தென் கருமணியே!

ஏமருவும் சிலைவலவா! இராகவனே! தாலேலோ.

(திருமழிசை ஆழ்வார் பாசுரங்கள் சில)

ஆனைகாத்தொ ரானைகொன்ற தன்றியாயர் பிள்ளையாய்

ஆனைமேய்த்தி ஆனெயுண்டி அன்றுகுன்ற மொன்றினால்

ஆனைகாத்து மையரிக்கண் மாதரார்தி றத்து முன்

ஆனையன்று சென்றடர்த்த மாயமென்ன மாயமே?

  

நடந்தகால்கள் நொந்தவோ? நடுங்ஞால மேனமாய்

இடந்தமெய் குலுங்கவோ? இலங்குமால் வரைச்சுரம்

கடந்தகால் பரந்தகாவி ரிக்கரைக் குடந்தையுள்

கிடந்தவா றெழுந்திருந்து பேசு, வாழி, கேசனே!

மண்ணையுண் டுமிழ்ந்து பின் இரந்துகொண் டளந்து மண்

கண்ணுளல்ல தில்லையென்று வென்றகால மாயினாய்!

பண்ணைவென்ற இன்சொல்மங்கை கொங்கைதங்கு பங்கயக்

கண்ம! நின்ன வண்ணமல்ல தில்லையெண்ணும் வண்ணமே.

(தொண்டரடிப் பொடியாழ்வார் பாசுரம்)

பச்சைமா மலைபோல் மேனிப் பவளவாய்க் கமலச் செங்கண்

அச்சுதா அமர ரேறே ஆயர்தம் கொழுந்தே என்னும்

இச்சுவை தவிர யான்போய் இந்திர லோகமாளும்

அச்சுவை பெறினும் வேண்டேன் அரங்கமா நகருளானே!

(திருப்பாணாழ்வார் பாசுரம்)

பரியனாகி வந்த அவுணனுடல்கீண்ட அமரர்க்கு

அரிய ஆதிப்பிரானரங்கத் தமலன் முகத்து

கரியவாகிப் புடைபரந்து மிளிர்ந்து செவ்வரியோடி நீண்ட அப்

பெரிய வாய கண்கள் என்னைப் பேதைமை செய்தனவே!

(மதுரகவியாழ்வார் பாசுரம்)

கண்ணி நுண்சிறுத் தாம்பினால் கட்டுண்ணப்

பண்ணி யபெருமாயன் என்னப்பனில்

நண்ணித் தென்குரு கூர்நம்பி யென்றக்கால்

அண்ணிக் கும் அமுதூறு மென் நாவுக்கே.

(திருமங்கையாழ்வார் பாசுரங்கள் சில)

அங்கண் ஞாலம் அஞ்ச அங்கோ ராளரியாய் அவுணன்

பொங்க ஆகம் வள்ளுகிரால் போழ்ந்த புனிதன் இடம்

பைங்கண் ஆனைக்கொம்புகொண்டு பத்திமையால் அடிக்கீழ்ச்

செங்கண் ஆளி யிட்டிறைஞ்சும் சிங்கவேள் குன்றமே.

உண்டாய் உறிமேல் நறுநெய் யமுதாக

கொண்டாய் குறளாய் நிலமீ ரடியாலே

விண்தோய் சிகரத் திருவேங் கடம்மேய

அண்டா! அடியேனுக்கருள் புரிவாயே.

தூணாய் அதனூ டரியாய் வந்துதோன்றி

பேணா அவுணன் உடலம் பிளந்திட்டாய்!

சேணார் திருவேங் கடமா மலைமேய

கோள்நா கணையாய்! குறிக்கொள் எனை நீயே.

  

பள்ளியில் ஓதி வந்ததன் சிறுவன் வாயிலோர் ஆயிர நாமம்

ஒள்ளிய வாகிப் போதாஆங் கதனுக்கொன்றுமோர் பொறுப்பிலனாகி

பிள்ளையைச் சீறி வெகுண்டுதூண் புடைப்ப பிறையெயிற் அனல்விழிப் பேழ்வாய்

தெள்ளிய சிங்க மாகிய தேவைத் திருவல்லிக் கேணிக்கண் டேனே.

Let me conclude this compilation by quoting from a book on MahaPeriyavaa on how Veda Paata Nidhi Trust was formed to support aged Veda Pundits.

VedaPATha Nidhi Trust

ShrI AnnAdurai AyyangAr says:

When Periyavar was staying in MahAgaon, a few of his bhaktas--devotees approached him and sought his permission saying, "It is 75 years since shrI PeriyavA came to the PITham. With a view to celebrate it, we people would like to arrange for a Platinum Jubilee."

To that shrI PeriyavA said, "Oho! 75 years have passed since I came to the PITham? I was a small boy when I came to the PITham. At that time the Veda VidvAns in KumbakONam did poShaka of--nourish me. Even at that time they would have been of 70,75 years of age. All of them would have now gone to the paralokam--another world. Still, whoever has sought Ashraya--refuge of the VedaMAtA, should not stand before any other person folding their hands. In that respect, we are all duty bound to do upakAram--assistance, to the Veda vidvAns who have crossed 75 years of age. Of such Veda vidvAns, some might be in extreme shrama-dashA--difficult condition of life, in their old age. Maybe their sons and daughters are not in a position to look after them. Maybe their hand, leg or eye is not in svAdhInam--its natural power. In a condition of no upAdhyAya-vRtti--living by teaching, there would be shrama--difficulty even for the daily meal. For such people (who have crossed 75 years of age), if they are given at least 75 rupees per month, that itself would be the Platinum Jubilee for me."

Then he asked me, "On this subject, will you start a Trust, in contact with many people?"

"Whatever shrI PeriyavA's abhiprAyam--opinion, it can be done accordingly."

"Do it accordingly. Do you know Palkiwala of Bombay?

"Yes, I know."

"Make him the Managing Trustee. Two more people, Harish Mahindra and Mehta are there. Also make them Trustees. Make T.S. Santhanam in TVS, Madras also, a Trustee. You be the Secretary. Make immediate arrangements to establish this Trust. If money is taken from the Veda RakShaNa Nidhi Trust for this purpose, it would be dharma-virodha--in opposition to dharma. There should be no sambandham--connection, between this Trust and that. This is a kaingaryam--service, we do for the VidvAns who are of advanced age and in a state of not being able to do anything, after dedicating their entire lifetime to the study of Vedas and teaching it to others. This is not dole. They must be approached with bhaya-bhakti and the money given to them in vinayam--humility."

He immediately gave me leave to return to my routine. After I had left the place and gone some distance, he sent word for me again. "If they are given 75 rupees it would only help them eat annam--rice. If 25 rupees is added and they are given 100 rupees, it would help them to pour some buttermilk over the annam and eat it", he said. What a compassion!”

This is the story of the birth of the VedaPATha Nidhi Trust.

May MahaPeriyavaa give us all the spiritual, physical and financial energy and strength to live a dharmic life that He wants us to lead.

I had taken quotes from many books and online blogs. My sincere thanks to all those who had contributed directly and indirectly to this compilation. My sincere thanks to my husband Sri V Shankar for helping with editing.

I offer this simple compilation to the lotus feet of Sri Sri MahaPeriyavaa!

Sarve Bhavanthu Sukhina: Sarve Santhu Niramaya:

Sarve Badrani Pashyanthu Maa Kaschith Dukha Bhaag Bhaveth